Heeft mijn kind adhd
We zijn bij hem geweest, angstig, trillend, maar ook blij, observerend keek ik naar hem. Hij is rustig, maar ook weer niet, ergens voel ik dat het niet goed met hem gaat, ondanks het verschil met de week ervoor. Toenkreeg ik totaal geen hoogte van hem. Nu was hij meer ontspannen en nuchter.
Hij is kapot gemaakt, in de war, maar ook zo bang voor klappen. Hij slikt 3 maal daags oxazepam, wat hem wordt verstrekt en onder begeleiding ingenomen. Hij krijgt refusal tegen de alcohol, hij krijgt maagbeschermend omdat zijn maag al beschadigd is door de drank. Maar hij krijgt ook medicijnen tegen ADHD. Dat was bij een vorig onderzoek gediagnostiseerd. Ik sta versteld, deze rustige jongen, vol kattenkwaad vroeger, een mooie jongen, blijkt ineens iemand anders te zijn.
Hij is getekend, mist zijn kinderen, mist van alles, maar kan niet meer terug. Nu volgt de therapie, waarbij hij weer zelfvertrouwen op moet bouwen, waarbij hij de trauma’s in zijn leven moet leren verwerken, waarbij de schade die hij heeft opgelopen zoveel mogelijk beperkt moet worden.
Mijn hart bloed, zeker als ik denk hoe mooi het had kunnen zijn. Hoe mooi het allemaal leek en hoeveel ellende hij heeft moeten doorstaan.
Hij heeft ADHD, ik geloof het niet, maar heb het maar te geloven. Het is de schade van een aantal jaren, waarbij het goed leek te gaan, maar het juist helemaal niet goed was.