Lang geleden. Over mijn moeder en de ballote.

Glanzend herfstweer! Op weg naar Goetsenhoven waar mijn moeder is opgenomen in een rust- en verzorgingshotel, zoals ze dat daar noemen. Door de prachtig gerestaureerde ingangspoort van een klassieke vierkantshoeve, naar de mooie binnenkoer zònder mesthoop, door de automatisch openende glazen deur de lange gang door, kamer 128 binnen. Mijn moeder in een morfineslaap en toch nog pijn. En ik, zoon en herboristje, kan alleen maar een moederhand vasthouden. Hulpeloos, loos van hulp.

Lang mag ik niet blijven, de verzorgers moeten hun werk doen. Ik wandel door de straten van Goetsenhoven, wandel door mijn ver verleden. Het lage winterlicht in de holle weg vergezelt mij over hobbelige kasseien, langs vervallen vierkantsboerderijen en lelijk opgeknapte oude huisjes met plastic ramen. En uit het verre golvend landschap komt het geluid van snelwegwagens overgewaaid.

Troostplanten in een heimweelandschap

Ik voel mij verdrietig thuis in dit verleden land, nu moet ik alleen nog de troostplanten Stinkende Ballote, Hondsdraf en Glaskruid zien, ruiken en voelen om mijn heimwee vol te maken. Stinkende Ballote is een lipbloemige plant die voor de verandering nu eens niet aangenaam ruikt. Volgens de oude literatuur en ook wel volgens mij zou hij naar roet moeten ruiken. Maar wie weet nog hoe roet ruikt, en zou de goeie ouwe roetgeur van vroeger nog dezelfde zijn als die vanvandaag. Vele min of meer muffe geuren worden ten andere onder gewaardeerd, 'het stinkt' zeggen de mensen. Terwijl dat dikwijls juist geuren zijn die ons tot rust kunnen brengen. Warme geur van gevoel.

Onze beste kalmerende planten danken hun sedatieve werking aan hun zoet-muffe geur, denk maar aan Valeriaan, Hop, Passiflora en zelfs Sintjanskruid en Lavendel kunnen in die categorie geplaatst worden. Geurstoffen zijn juist bijzonder geschikt om hersenen en zenuwstelsel te stimuleren of te kalmeren.