Heimweewandeling: Outgaarden
Heimweewandelingen maak ik steeds meer. Nu weer door de holle wegen bij Hoegaarden naar Outgaarden. Het is Februari. Langs de opritweg naar de autostrade tussen Tienen en Hoegaarden draai ik links een doodlopende weg in. Ik stop bij de modderige landweg die leidt naar een holle weg. Een weg die ik jaren geleden bij mijn weekendbezoekjes aan mijn ouders regelmatig bewandelde. Om er eens uit te zijn.
Holle wegen, heggerank en gevlekte scheerling
Het begin van de weg is echt een 'veld'weg, want volledig omringd door akkers. Groen is er nu in februari behalve gras nog niet veel te zien. Toch vind ik al enkele planten met frisgroen sterk ingesneden blad, meestal is dat in dit seizoen het fluitenkruid, toch ziet het er enigszins anders uit. En dan besef ik plots, het is de giftige mysterieuze gevlekte scheerling. Een plant met geschiedenis, een plant waar 2000 jaar geleden Socrates de gifbeker mee heeft gedronken.Niet leuk voor Socrates maar wel leuk voor mij om deze plant hier en nu in een Hoegaardse holle weg te vinden. Geschiedenis zit gewoon in elk plantje. Een mooi begin van mijn wandeling.
Even doorstappend zitten we al snel in de holle weg en dus omringd door de klassieke bomen zoals vlier, es en populier en onder mijn voeten het even klassieke speenkruid, kleefkruid en nagelkruid. Ik verwacht hier ook de zeldzamere aronskelk, het maartse viooltje en de heggerank. Helaas vind ik ze niet, nog te vroeg of toch voorgoed verdwenen. Boven, uit de holle weg komend, kijk ik weer over geploegde akkers met in de verte de altijd zichtbare Gorgoniuskerk van Hoegaarden. Scherp naar rechts afdalend over een gebetonneerde holle weg wandel ik richting Outgaarden. Bij de eerste huizen vind ik, aan het eind van de holle weg, weggegooid tuinafval. Helaas is dat blijkbaar een menselijke gewoonte, holle wegen moeten opgevuld worden. Soms gaan die tuinresten zelf een eigen leven leiden. Vooral de gevlekte dovennetel trekt zich van dat verwijderen uit de propere tuintjes niks aan, hij gaat vrolijk verder woekeren in de natuur. Misschien is deze plant wel blij, verlost te zijn van de menselijke bemoeizucht.
Outgaarden dus.
