Met een sterk verhoogde hartslag, die tot hoog in zijn keel voelbaar was, stapte Ruud over de drempel van het warenhuis. Zijn temperatuur liep op, kleine, minuscule zweetdruppeltjes drongen door zijn poriën naar de vrijheid. Zo ging het nu al twee weken, de verschijnselen begonnen al op het moment dat hij thuis zijn jas aantrok. Zijn moeder had nog geïnformeerd of hij zich wel goed voelde, of hij niet ziek was.

Ruud had zijn hoofd geschud. Nee hij was niet ziek, hij voelde zich prima. Prima en ellendig tegelijk. Maar dat kon hij zijn moeder niet uitleggen, die begreep zoiets toch niet.

Al veertien dagen liep hij dezelfde weg, het was een routine geworden, bijna dwangmatig. De obstakels op de stoep werden volautomatisch genomen en omzeild, geluiden van het verkeer op straat drongen nauwelijks tot hem door. Hij kon zich niet voorstellen dat hij hier ooit niet had gelopen, wat hij anders zou moeten doen.

Loading full article...

mooi, de liefde daar kan je ook van slag van zijn
Ik werd helemaal meegevoerd!
Mooi compliment, dank je wel!
Awww wat lief! Leuk ook, een homokoppel! :)
Een mooi verhaal met een gelukkig einde
Dank je, ze leven vast nog lang en gelukkig :-) 
proest ja dit kan ook.hihi
In liefde kan alles :-)
Deze is weer erg mooi, een heerlijk einde!
Verrassend verhaal.. je zou eerst denken dat hij een fobie bijna straatvrees had en het is totaal wat anders.. mooi geschreven Hans!
Ik houd wel van een verrassing :-)
Dank je wel!
Wat leest dit toch ook weer heerlijk weg.
Wat schrijf je toch mooi Hans
Mooi compliment, dank je wel!
Ik vermoede al zo'n heftige verliefdheid bij je titel. Sterk geschreven verhaal, erg graag gelezen. 
Dank je wel, graag geschreven :-) 
Wow... dit is een hele mooie
Leuk verhaal, ik betrap me op een glimlach.😊
Dank je wel, daar doe ik het graag voor :-) 
Wat een lief en mooi verhaal!
Een heel mooi verhaal! Niks aan toe te voegen!
Wat een leuk en lief verhaal! Even dacht ik terug aan een man die heel typisch elke dag haast dezelfde stoeptegels bewandelde en overal kaarsrecht overstak. In een hoek van 90 graden. Niks schuin, waarmee je minder passen nodig hebt. Nee, heel precies.
Dat doe ik heel soms ook, heerlijk om dan de blikken van mensen te zien :-)