Helicopterouders

Ooit van de term gehoord? Men duidt er ouders mee aan die over-beschermend zijn. Hun kinderen vaak veel uit handen nemen, het weinig toevertrouwen en vreselijk ongerust zijn. Geen erg positieve inhoud dus, blij een woord, dat ergens ook wel een vrolijke uitstraling heeft. Het kan leiden tot een vorm van bemoeizucht en schadelijk zijn voor de ontwikkeling van een kind.

Vaak hoor je wel over ouders, die te weinig aan de opvoeding gelegen laten liggen, maar een overdaad kan net zo'n negatieve impact hebben. Als de balans zoek raakt, dan begrijpen wij allemaal dat er gevolgen zullen zijn, in die zin is de metafoor met een helikopter wel mooi gekozen, want zonder balans vliegt dat ding niet. Natuurlijk is het een al ouder fenomeen, waarschijnlijk zolang er ouders en kinderen bestaan. 

Er staat mij altijd een beeld voor ogen als ik er weer iets over zie of hoor. Dat er iemand constant over mijn schouder staat mee te kijken. Dat is voldoende om te begrijpen, dat ik dat niet met mijn kinderen moet doen. 

Inmiddels zijn mijn zoons al lang volwassen, maar met hun beperking (autisme) zou, ook ik, anders in die valkuil hebben kunnen trappen. Natuurlijk hebben mensen, die niet wisten wat mijn kinderen maakt tot wie ze zijn,  wel vaak tegen mij gezegd dat ik ze 'los moest laten'. Zij hebben namelijk nog lang thuis gewoond.

Ik kwam op het idee, door iemand die een goede blog schreef hier op Yoors, hieronder vermeld.