‘Ik was televisie aan het kijken met mijn Kees’, zegt ze. ‘Een beste man, hoor, maar ja, ehm…’ In haar stem klonk door dat het leven met hem emotioneel op dood spoor zat. ‘Je zong ‘Barcelona’’, vervolgde ze, ‘en plotseling pakte Kees mijn hand. Ik keek opzij en zag dat hij tranen in zijn ogen had.’ Alsof ze voor het eerst ontdekte dat haar man kon voelen. Dat is waarom ik zing.”
Groepen waren nooit mijn ding’
Interview Haar nieuwe show gaat van Mozart tot Madonna. Want in het bloed van mezzo Tania Kross ruisen veel tradities. „Ik hoor nergens bij, maar is dat niet hetzelfde als overal bij horen?”
Tussen de toetsen van de antieke typemachine staat een foto uit haar kindertijd in Curaçao, met twee zwarte pieten en haar vader, de sinterklaas van het eiland, nog altijd. „Hij schminkt zich dan wit”, lacht zangeres Tania Kross. De ochtend baadt in zon en onschuld, maar diezelfde avond beleeft het jaarlijkse debat een roerig begin met de gewelddadige bestorming van een Kick Out Zwarte Piet-vergadering in Den Haag. Het zet de verhoudingen meteen weer op scherp.
„Ik zoek niet naar een culturele identiteit”, zegt Kross. „Mijn familiegeschiedenis omvat Duitsers, bosnegers, joden, kleurlingen. Bijna iedereen op Curaçao heeft gemengd bloed. Eenmaal in Nederland ontdekte ik mijn ‘zwartheid’, omdat de mensen hier zich kennelijk pas veilig voelen als ze je ergens kunnen indelen. Dat speelde op het eiland niet. Mijn ouders brachten ons groot met het mantra dat we zelfstandig moesten leren denken. Ik leerde mijn eigen weg kiezen. Op school onderscheidde mijn krullenkop me van de andere meiden die hun haren gladstreken. Ik hield van klassieke muziek en heavy metal, mijn klasgenoten luisterden naar salsa en merengue. Voor mij is dat nooit een probleem geweest. Groepen waren nooit mijn ding. Ik hoor nergens bij, maar is dat niet hetzelfde als overal bij horen?”
https://taniakross.nl
Lees verder...
