Cinekid-festival 2019

Elke dag even de festivalkrant doorspitten om zeker te weten dat we niks missen van Cinekid 2019!

Cinekid-festival

Het Cinekid-festival in het Westerpark in Amsterdam is weer begonnen. Elke herfstvakantie staat het park bol van de kinderactiviteiten rondom media. Films, tv-series, VR-experience, masterclasses en allerlei activiteiten rondom technologie in het Medialab. Dunya heeft afgesproken met een vriendin om naar de meet & Greet met TikTokkers te gaan. TikTok is een app waarmee video’s opgenomen kunnen worden in vijftien seconden. Dunya is dol op playbacken en filmen en volgt in de app weer anderen. Beroemde TikTokkers ontmoeten is natuurlijk geweldig. Dat Beau uit Brugklas ook eentje blijkt te zijn is mooi meegenomen, want dan kan ze daar mooi mee op de foto. Bij de première van Brugklas zijn er geen acteurs, ondanks dat Dunya dit wel verwacht had. Dat is een teleurstelling. Met Stadspas kunnen we nog een film voor 1 euro kijken. Dat wordt Binti, want een stukje van de trailer was op het Jeugdjournaal en Dunya weet meteen dat ze die wil zien.

Bestaansrecht

“Flikken!” Binti en haar vader Jovial rennen zo hard ze kunnen, terwijl andere bewoners van het kraakpand een front vormen om de politie zo lang mogelijk tegen te houden en dus tijd te winnen. Binti grist nog snel haar telefoon mee om vlogs te kunnen maken voor haar eigen kanaal. Binti en Jovial zijn al jaren illegaal in België en nog altijd op de vlucht. Binti vlogt omdat ze wil bestaan. ‘Als je geen papieren hebt leef je wel, maar besta je eigenlijk niet’ had haar vader uitgelegd. Jovial spreekt liefdevol over zijn geboorteland Congo. Toch kan hij niet terug. In de film blijft het een beetje onduidelijk waarom niet. Hij vertelt wel dat zijn vrouw en hij hadden afgesproken weg te gaan uit Congo als er kinderen zouden komen. Hun kinderen mochten niet opgroeien in oorlog en armoede. De moeder van Binti overleed bij de bevalling of vlak erna begrijp ik uit zijn verhaal.

Vloggen voor de okapi

Tijdens hun vlucht voor de politie komen ze terecht bij Elias en zijn mama Christine. Elias worstelt met de scheiding van zijn ouders en met het contact dat zijn moeder heeft met de buurman, die hij ‘flapdrol’ noemt. Er ontstaat een vriendschap en als Binti opbiecht dat ze geen papieren hebben blijven ze daar voorlopig wonen. Het klikt tussen Jovial en de moeder van Elias en daar ziet Binti haar laatste strohalm. Als ze gaan trouwen is het probleem opgelost en mogen ze in België blijven. Christine en Jovial moeten verliefd worden en Binti doet er alles aan om dat voor elkaar te krijgen. Ondertussen helpt ze haar ‘broer’ Elias met zijn actie voor de okapi door samen vlogs te maken en een feest te organiseren. Er wordt met zijn allen een dans ingestudeerd, er is eten en muziek. Helaas gooit de jaloerse buurman roet in het eten. Christine is steeds minder in de buurman geïnteresseerd en op het feest tipt hij de politie. Jovial en Binti worden opgepakt, naar een uitzetcentrum gebracht en uiteindelijk op het vliegtuig naar Congo gezet.

Film en realiteit

Al kijkend lopen de tranen over mijn wangen. Hartverscheurend is het. Ik weet dat het een kinderfilm is en dat het goed zal aflopen, maar er zijn zoveel kinderen als Binti die in real life niet op het laatste moment gered worden. Die wel worden uitgezet naar het land van hun ouders, ongeacht wat ze daar zullen aantreffen, hoe ze daar moeten leven en of het wel of niet veilig is voor kinderen en hun ouders. Deze kinderen leven tussen hoop en vrees, zijn voor de rest van hun leven getraumatiseerd. Of kinderen zich realiseren dat dit voor veel kinderen de harde werkelijkheid is en dat het voor hen meestal niet zo goed afloopt, betwijfel ik. Een korte tekst na afloop van de film was dan misschien goed geweest. Dat kinderen beseffen dat het niet alleen een spannend verhaal is, maar dat het wel echt gebeurt. Als we buiten staan ben ik nog nauwelijks bekomen van de emoties die het verhaal bij me oproept.

VR bij Unicef

Unicef is aanwezig met een VR-experience. Dunya vindt het interessant. We krijgen wat vragen na afloop. De medewerkster laat ons een zakje zien. Of we weten wat dit is. Dunya zegt meteen: “Voedsel voor kinderen” en de medewerkster is stomverbaasd. We zijn de eerste die dat goed hebben. Dat heb ik nou altijd bij Unicef. Ooit werd ik aangesproken door een vrijwilligster of ik wist wat er in haar flesje zat. Ik zag water met een boel rotzooi erin. “Drinkwater” zei ik toen. Ook zij vertelde dat niemand dat goed had tot dat moment. Ik vind het voor de hand liggend en Dunya vond dat dus ook.

Foto’s maken in Cineplaza

Deze week was weer te kort voor alles wat we wilden doen op Cinekid. Het blijft elk jaar een leuke ervaring, al was het de eerste jaren dat we er kwamen wel grootser. Er liepen constant acteurs en presentatoren rond, bij veel films was er een nagesprek. Bij Spangas kon je vragen stellen aan de acteurs en was er na afloop een handtekeningensessie in het Ketelhuis of Machinegebouw. Dat is er niet meer. Snel een foto in de tent van Cineplaza mag en de kinderen krijgen een handtekeningenkaart met foto, maar vragen stellen is er niet meer bij. Wel erg leuk dat we dit jaar foto’s hebben met Jakkie en Joris. Jakkie is eigenlijk mijn favoriete actrice in Spangas. Ze heeft het syndroom van Asperger en dat leidt vaak tot komische scenes, maar voor Jakkie wel ongemakkelijke situaties. Bij mij heeft het al geleid tot herkenning van stoornissen bij kinderen. Ik vind dus dat zij haar rol heel goed speelt!

Masterclass script schrijven

De masterclasses laten we voorbij gaan. Dat is wel erg jammer voor Dunya, maar met Stadspas kun je daar niet terecht en de kosten zijn pittig. Doordat Dunya elke dag bijna poffertjes koopt bij Cinekid, is haar bankrekening ook flink geslonken. Wie weet ben ik volgend jaar in de positie om haar mee te laten doen aan een masterclass script schrijven, een podcast maken, grimeren voor een film of Tiktoks opnemen met bekende Tiktokkers. Het is sowieso niet goedkoop om op Cinekid rond te lopen. Voor bijna alle activiteiten heb je muntjes nodig en muntjes kopen bij de kassa kost ook een hoop geld. We zijn blij met de Stadspasaanbieding, maar het blijft een prijzige Herfstvakantie ieder jaar. Misschien dat Cinekid voor veel meer kinderen toegankelijk zou zijn als de films voordeliger zouden zijn. Nu betaal je voor een kinderkaartje bij Het Ketelhuis in het Westerpark buiten Cinekid minder dan tijdens het festival. Dunya is nog wel heel even in het Medialab geweest, maar omdat we in de middag een afspraak hadden, kon ze niet lang rondkijken. Dat moeten we volgend jaar beter plannen.

Toetsweek

Het hoogtepunt was volgens Dunya wel Binti. De film is een aanrader voor iedereen. Ik hoop dat ie over een poosje op Netflix of Videoland te zien is. Dan gaan we ‘m zeker nog een keer kijken. Cinekid is voorbij, de vakantie ook. Nu gaan we ons voorzichtig voorbereiden op de toetsweek die eraan komt bij Dunya op school. En ik ga weer aan het werk. En op cursus, maar daarover later meer. We gaan weer aftellen tot Cinekid 2020, want ondanks alles verheugen we ons natuurlijk na al op volgend jaar!

TikTokkers en Binti op Cinekid in Amsterdam

Henrike Laning

Cinekid-festival 2019 Elke dag even de festivalkrant doorspitten om zeker te weten dat we niks missen van Cinekid 2019! Cinekid-festival Het Cinekid-festival in het Westerpark in Amsterdam is weer begonnen. Elke herfstvakantie staat het park bol van de kinderactiviteiten rondom media. Films, tv-series, VR-experience, masterclasses en allerlei activiteiten rondom technologie in het Medialab. Dunya heeft afgesproken met een vriendin om naar de meet & Greet met TikTokkers te gaan. TikTok is een app waarmee video’s opgenomen kunnen worden in vijftien seconden. Dunya is dol op playbacken en filmen en volgt in de app weer anderen. Beroemde TikTokkers ontmoeten is natuurlijk geweldig. Dat Beau uit Brugklas ook eentje blijkt te zijn is mooi meegenomen, want dan kan ze daar mooi mee op de foto. Bij de première van Brugklas zijn er geen acteurs, ondanks dat Dunya dit wel verwacht had. Dat is een teleurstelling. Met Stadspas kunnen we nog een film voor 1 euro kijken. Dat wordt Binti, want een stukje van de trailer was op het Jeugdjournaal en Dunya weet meteen dat ze die wil zien. Bestaansrecht “Flikken!” Binti en haar vader Jovial rennen zo hard ze kunnen, terwijl andere bewoners van het kraakpand een front vormen om de politie zo lang mogelijk tegen te houden en dus tijd te winnen. Binti grist nog snel haar telefoon mee om vlogs te kunnen maken voor haar eigen kanaal. Binti en Jovial zijn al jaren illegaal in België en nog altijd op de vlucht. Binti vlogt omdat ze wil bestaan. ‘Als je geen papieren hebt leef je wel, maar besta je eigenlijk niet’ had haar vader uitgelegd. Jovial spreekt liefdevol over zijn geboorteland Congo. Toch kan hij niet terug. In de film blijft het een beetje onduidelijk waarom niet. Hij vertelt wel dat zijn vrouw en hij hadden afgesproken weg te gaan uit Congo als er kinderen zouden komen. Hun kinderen mochten niet opgroeien in oorlog en armoede. De moeder van Binti overleed bij de bevalling of vlak erna begrijp ik uit zijn verhaal. Vloggen voor de okapi Tijdens hun vlucht voor de politie komen ze terecht bij Elias en zijn mama Christine. Elias worstelt met de scheiding van zijn ouders en met het contact dat zijn moeder heeft met de buurman, die hij ‘flapdrol’ noemt. Er ontstaat een vriendschap en als Binti opbiecht dat ze geen papieren hebben blijven ze daar voorlopig wonen. Het klikt tussen Jovial en de moeder van Elias en daar ziet Binti haar laatste strohalm. Als ze gaan trouwen is het probleem opgelost en mogen ze in België blijven. Christine en Jovial moeten verliefd worden en Binti doet er alles aan om dat voor elkaar te krijgen. Ondertussen helpt ze haar ‘broer’ Elias met zijn actie voor de okapi door samen vlogs te maken en een feest te organiseren. Er wordt met zijn allen een dans ingestudeerd, er is eten en muziek. Helaas gooit de jaloerse buurman roet in het eten. Christine is steeds minder in de buurman geïnteresseerd en op het feest tipt hij de politie. Jovial en Binti worden opgepakt, naar een uitzetcentrum gebracht en uiteindelijk op het vliegtuig naar Congo gezet. Film en realiteit Al kijkend lopen de tranen over mijn wangen. Hartverscheurend is het. Ik weet dat het een kinderfilm is en dat het goed zal aflopen, maar er zijn zoveel kinderen als Binti die in real life niet op het laatste moment gered worden. Die wel worden uitgezet naar het land van hun ouders, ongeacht wat ze daar zullen aantreffen, hoe ze daar moeten leven en of het wel of niet veilig is voor kinderen en hun ouders. Deze kinderen leven tussen hoop en vrees, zijn voor de rest van hun leven getraumatiseerd. Of kinderen zich realiseren dat dit voor veel kinderen de harde werkelijkheid is en dat het voor hen meestal niet zo goed afloopt, betwijfel ik. Een korte tekst na afloop van de film was dan misschien goed geweest. Dat kinderen beseffen dat het niet alleen een spannend verhaal is, maar dat het wel echt gebeurt. Als we buiten staan ben ik nog nauwelijks bekomen van de emoties die het verhaal bij me oproept. VR bij Unicef Unicef is aanwezig met een VR-experience. Dunya vindt het interessant. We krijgen wat vragen na afloop. De medewerkster laat ons een zakje zien. Of we weten wat dit is. Dunya zegt meteen: “Voedsel voor kinderen” en de medewerkster is stomverbaasd. We zijn de eerste die dat goed hebben. Dat heb ik nou altijd bij Unicef. Ooit werd ik aangesproken door een vrijwilligster of ik wist wat er in haar flesje zat. Ik zag water met een boel rotzooi erin. “Drinkwater” zei ik toen. Ook zij vertelde dat niemand dat goed had tot dat moment. Ik vind het voor de hand liggend en Dunya vond dat dus ook. Foto’s maken in Cineplaza Deze week was weer te kort voor alles wat we wilden doen op Cinekid. Het blijft elk jaar een leuke ervaring, al was het de eerste jaren dat we er kwamen wel grootser. Er liepen constant acteurs en presentatoren rond, bij veel films was er een nagesprek. Bij Spangas kon je vragen stellen aan de acteurs en was er na afloop een handtekeningensessie in het Ketelhuis of Machinegebouw. Dat is er niet meer. Snel een foto in de tent van Cineplaza mag en de kinderen krijgen een handtekeningenkaart met foto, maar vragen stellen is er niet meer bij. Wel erg leuk dat we dit jaar foto’s hebben met Jakkie en Joris. Jakkie is eigenlijk mijn favoriete actrice in Spangas. Ze heeft het syndroom van Asperger en dat leidt vaak tot komische scenes, maar voor Jakkie wel ongemakkelijke situaties. Bij mij heeft het al geleid tot herkenning van stoornissen bij kinderen. Ik vind dus dat zij haar rol heel goed speelt! Masterclass script schrijven De masterclasses laten we voorbij gaan. Dat is wel erg jammer voor Dunya, maar met Stadspas kun je daar niet terecht en de kosten zijn pittig. Doordat Dunya elke dag bijna poffertjes koopt bij Cinekid, is haar bankrekening ook flink geslonken. Wie weet ben ik volgend jaar in de positie om haar mee te laten doen aan een masterclass script schrijven, een podcast maken, grimeren voor een film of Tiktoks opnemen met bekende Tiktokkers. Het is sowieso niet goedkoop om op Cinekid rond te lopen. Voor bijna alle activiteiten heb je muntjes nodig en muntjes kopen bij de kassa kost ook een hoop geld. We zijn blij met de Stadspasaanbieding, maar het blijft een prijzige Herfstvakantie ieder jaar. Misschien dat Cinekid voor veel meer kinderen toegankelijk zou zijn als de films voordeliger zouden zijn. Nu betaal je voor een kinderkaartje bij Het Ketelhuis in het Westerpark buiten Cinekid minder dan tijdens het festival. Dunya is nog wel heel even in het Medialab geweest, maar omdat we in de middag een afspraak hadden, kon ze niet lang rondkijken. Dat moeten we volgend jaar beter plannen. Toetsweek Het hoogtepunt was volgens Dunya wel Binti. De film is een aanrader voor iedereen. Ik hoop dat ie over een poosje op Netflix of Videoland te zien is. Dan gaan we ‘m zeker nog een keer kijken. Cinekid is voorbij, de vakantie ook. Nu gaan we ons voorzichtig voorbereiden op de toetsweek die eraan komt bij Dunya op school. En ik ga weer aan het werk. En op cursus, maar daarover later meer. We gaan weer aftellen tot Cinekid 2020, want ondanks alles verheugen we ons natuurlijk na al op volgend jaar!