Afscheid
Pasen, een nieuw begin
Het is Pasen. Altijd een mooie dienst, of eigenlijk meerdere diensten. Alleen Goede Vrijdag zingen we dit jaar niet. Witte Donderdag, Stille Zaterdag en Paasmorgen zingen we alle diensten. Deze keer is Pasen nog bijzonderder dan andere jaren. Onze pianist/organist/componist Thom neemt afscheid na negenenveertig jaar trouwe dienst. Zeven maal zeven jaren. Dubbel is dat wel. We gunnen hem zijn pensioen natuurlijk. Dat heeft hij verdiend. Hij gaat een nieuw begin maken en heeft daar zin in. Maar afscheid nemen is niet onze sterkte kant.
Even wennen
Sinds een aantal jaren zing ik in dit koor. Overgewaaid vanuit de Studentenekklesia. Ik heb er lang over gedaan om de overstap te maken. Na drie jaar twijfelen gingen we dan toch. Het was best moeilijk in het begin. Een andere dirigent, andere pianist. Het waren geen kleine verschillen. Ook het repertoire was deels heel anders. Dunya vond het ook niet makkelijk. Afscheid nemen van Rosa, haar vriendin in de ekklesia. Wennen aan een nieuwe kerk, andere mensen, andere kindernevendienstmedewerkers… Hoewel we ook al wel mensen kenden doordat we de afgelopen jaren wel vaker waren geweest.
Kinderen voor kinderen
Na een half jaar keek ik terug en besefte ik ineens dat het goed was gegaan. Een moeilijk begin, maar het voelde zoveel beter. Dat eerste jaar met Pasen hadden we een invaldirigent. Hij is goed met kinderen en Dunya is enthousiast als hij later dirigent van Kinderen voor Kinderen wordt. Nog altijd volgt ze de tv uitzendingen en elke week roept ze blij: “Kijk! Michiel!”. Samen met Thom, die nu dus afscheid neemt, speelde hij tijdens de collectes op de vleugel. Dat was geweldig om te zien. Hij is ook bij dit afscheid en merkt op dat hij Dunya heel lang niet heeft gezien. Ik besef ineens dat wij hem elke week op tv zien, maar dat hij het verschil ziet tussen een meisje van acht en van bijna twaalf.
Van het podium springen
Al die tijd was Thom degene die bleef. Er zijn veel dirigenten gekomen en gegaan. Nu gaat Thom weg. Hij is ook niet van plan om nog af en toe terug te komen. Het is genoeg. We gaan hem missen, zijn inzet en zijn karakter. Ook al was dat niet altijd makkelijk. Hoewel….Dunya had daar geen last van. Haar band met Thom is bijzonder en grappig. ‘Hij zei: “Als je nog één keer zo hard van het podium springt als ik pianospeel dan…dan….” ‘ vertelt Dunya geamuseerd. “Wat dan?” vraag ik nieuwsgierig. “Toen moest ie lachen” grijnst ze. Zijn vrouw ken ik nog vanuit mijn vorige koor. Met haar had ik al een band toen ik hier kwam en dat is altijd zo gebleven. Haar ga ik ook missen. Maar we zien ze zeker nog terug, alleen niet in de Dominicuskerk.
Elke week zingen
Ik had acht jaar in het ekklesia-koor gezongen toen we uiteindelijk hier landden. Natuurlijk ging ik ook hier in het koor zingen, want dat zingen zo leuk was had ik jaren geleden niet gedacht. Ik had wel eens gezongen in musicals. Zelfs een solo, als Rachel, toen ik nog in Emmen woonde. Dat viel niet mee, maar het ging goed. In Amsterdam zing ik andere liederen. En niet eenmalig, maar elke week en ik geniet daar enorm van. Bij ons in de buurt is een kerk waar in de vakantie weleens activiteiten zijn. Een paar jaar geleden begon Dunya ineens te zingen: ‘Een fontein vol van blijdschap’ en “King of Kings and Lord of Lords”. Even dacht ik: “Ho even, dit past niet bij ons”. Maar toen bedacht ik dat dit juist wel past. Ze moet zelf uitvinden wat haar aanspreekt en wat niet. Daarin kan ze later alleen keuzes maken als ze van verschillende dingen heeft geproefd. Ik zong ze vroeger ook uit volle borst en dat ik nu voor andere teksten kies doet daar niks aan af.
Liederen voor Pasen
Zingen is voor mij heel belangrijk geworden. Het enige wat ik voor mijzelf doe. En omdat we niet het makkelijkste repertoire zingen en ik ook wel tegen dingen aanloop, besluit ik eens te kijken naar zanglessen. Ik heb al twee keer het advies gekregen om dat te doen, maar nu kan het even financieel gezien. Ik dacht een paar lessen te nemen, maar ik heb het meteen zo naar mijn zin. Moeilijke liederen voor Pasen nemen we door. De moeilijke stukjes herhalen we een paar keer achterelkaar. Thuis oefen ik dan als het kan met een cd of alleen met de bladmuziek.
Teveel adem
Elke week oefen ik bij Anne de dingen die ik moeilijk vind en ik merk dat sommige dingen erin geslopen zijn. Ik nam altijd een hap adem om de zin uit te kunnen zingen. Nu blijkt dat juist dat je met teveel adem minder lang kunt zingen en dat verklaart waarom het niet lukte. Veel aanwijzingen herken ik wel, die hoor ik ook wel van onze dirigent. Soms verwoorden ze het allebei net anders, maar Anne bevestigt dan dat ze hetzelfde bedoelen. Ik krijg handige tips, ‘trucjes’ zou je kunnen zeggen, om mijn stem in bedwang te houden.
Ademhaling
Het zingen doet me goed. Het is financieel niet haalbaar om volgend seizoen door te gaan met de zanglessen, maar ik heb er wel veel van geleerd. “Ik hoor jou zingen” glimlacht Anne, mijn zangjuf, als ik haar een opname laat horen van de dienst. “Tof!” Zij vindt dat ik erg vooruit ben gegaan, veel heb geleerd en heel zorgvuldig ben. Die ademhaling, tja dat blijft een dingetje. Maar ik ben me er wel van bewust en dat helpt wel. Soms vergeet ik het weer en dan denk ik halverwege de zin: “Oh nee, teveel adem!”
Stemvorming
Sinds kort krijgen we op het koor ook af en toe stemvormingsoefeningen. Daar wordt nog uitgebreider ingegaan op waar we als koor aan kunnen werken. In combinatie met de dingen die ik van Anne heb geleerd, steek ik daar ook weer veel van op. En zo wordt het zingen nog leuker, omdat je met elkaar de kwaliteit van het koor kunt verbeteren. “Doe nu eens alsof je dit lied niet al honderd jaar zingt” lacht onze dirigent soms. Anne lacht ook als ik dat vertel. Het is een goede eye-opener. Dan denk ik: “Oja, niet op de automatische piloot, maar weer even bewust zijn van wat je zingt”.
Afscheid nemen
We nemen afscheid van Thom na een mooie dienst, met mooie liederen, cadeaus, muziek, woorden. Afscheid van een tijdperk. Ook Dunya geeft hem een knuffel. “Geef me een kus!” zegt ie. Ze doet het niet. “Nou ja, een knuffel is ook goed. We houden contact!” zegt ie en draait zich om. “Komen jullie op mijn verjaardag?” vraagt Dunya nog snel. “Als we in de buurt zijn komen we!” belooft hij. Tevreden gaat Dunya een drankje halen voorin de kerk. Dat heeft ze weer mooi geregeld.
Op zoek naar een vervanger
Nu is het zoeken naar een vervanger van Thom. “Verwacht niet dat het iemand is met dezelfde kwaliteiten als hij na 49 jaar! Mensen moeten ook de kans krijgen om te groeien en dingen te leren.” merkt onze dirigent terecht op. Gelukkig zijn er voldoende sollicitanten en kan er een goede keuze gemaakt worden. Zolang we niet gaan vergelijken, want dan kom je altijd bedrogen uit. Een open blik, dat is waar ik in geloof! Ik geniet nog steeds met volle teugen van het zingen en wil er graag mee doorgaan. We voelen ons thuis in deze kerk. Wil je ook een dienst meemaken? We zijn er elke zondag om 11 uur. Meeluisteren kan ook via een livestream.
