Alweer 25 jaar geleden, en nog voelt het als de dag van gisteren. De dag dat school begon zoals iedere schooldag begon. Tenminste, zo leek het. Ik weet het nog goed.

In de hal van het A. Roland Holst College stonden we met alle leerlingen te wachten totdat de bel ging voor de eerste les. Echter deze ging later dan gewoonlijk. Direct al voelde ik dat er iets niet pluis was. En dat zou blijken. Nadat na enige vertraging de bel dan toch ging en wij met alle leerlingen naar onze leslokalen mochten gaan, konden wij nog niet bevatten wat ons toen verteld zou gaan worden.

Ik weet het nog goed, als de dag van gisteren. Ik zat in mijn derde leerjaar, was met de hakken over de sloot over. Ik had de les economie. Daar was ik niet zo heel goed in. Een docent kwam met de mededeling dat er een student was overleden. Een student uit het tweede leerjaar. Meteen radartjes die begonnen te draaien, want er waren een aantal oud-klasgenoten blijven zitten.

En toen viel de naam. Een stilte overviel de meeste in het klaslokaal. Het merendeel had met haar in de klas gezeten. Ik ook. Ik had niet een intens goede vriendschap met haar, maar zij leerde mij wel een aantal levenslessen die ik nog dagelijks meeneem. En daar ben ik dankbaar voor.

Ik werd bijvoorbeeld erg gepest tijdens mij middelbare schoolperiode. Zij begreep mij ergens, want maakte hetzelfde mee. Toch leek zij het makkelijker van zich af te kunnen zetten. Ik kon bij haar terecht als ik het weer eens moeilijk had. Kon dit met haar bespreken en dan vertelde zij me vaak dat ik wat gezegd werd moest proberen om niet op mezelf te betrekken, hoe moeilijk ook.

Deze dagen denk ik dan extra aan personen zoals zij, die een dusdanige invloed op mijn leven hebben gehad. Veels te jong overleden en toch leeft ze nog steeds op een bepaalde manier voort. Zolang de personen herinnerd worden, en als het kan de namen worden genoemd, leeft men voort bij overige.

Wat is jouw verhaal?