Het achtste leven (voor Brilka) recensie

Het achtste leven voor Brilka is een prachtig geschreven familie-epos waar uitgeverij Atlas Contact een prachtige uitvoering van maakte. De hardcover heeft een papieren omslag die al een tipje van de sluier licht. Nino Haratischwili schreef al sinds haar twaalfde. Dat merk je want ze schrijft moeiteloos een boek van meer dan 1200 pagina’s gevuld met prachtige zinnen, waarin geen enkel woord te veel in staat. Nu schrijft ze in het Duits en in het Georgisch.

Het achtste leven is het familie-epos door de ogen van acht familieleden en neergeschreven voor Brilka, de laatste tak van de familiestamboom. Waarom heel de familiegeschiedenis voor Brilka wordt neergeschreven is niet meteen duidelijk maar na het lezen van het verhaal kom je er zeker achter. Het verhaal gaat over het nageslacht van de chocoladefabrikant van Georgië zijn dochters, kleindochters, kleinzoon, achterkleindochters komen allemaal aan bod in deze familie-epos. Maar ook is op de achtergrond de geschiedenis, die een grote invloed heeft op de familie, sterk voelbaar. De geschiedenis vanaf de eerste wereldoorlog, het ontstaan van de Sovjet-Unie, tot het huidige Georgië (maar ook Rusland) kan je in de achtergrond van het verhaal meelezen. Alhoewel het boek zeker geen geschiedenisroman is leer je de achtergrond van Georgië wel beter kennen. Maar het verhaal van de familie staat op de voorgrond en is zo mooi neergeschreven dat je het boek moeilijk aan de kant kan leggen.

Ieder personage dat een eigen boekdeel heeft krijgt uiteindelijk een plaatsje in je hart, je voelt hun geluk in goede tijden, maar ook hun angst, verdriet en drama. Er gebeuren niet enkel de mooie dingen van het leven, het is geen sprookje, het is een realistisch neergeschreven familie-epos die je een blik geeft op een Georgische familie. Die net als iedereen goede en slechte tijden doormaakt.
Maar de manier waarop het verhaal geschreven is zorgt er wel voor dat je kan genieten van het boek dat je mee neemt op een reis doorheen een familiegeschiedenis.

Desondanks de lengte van het boek en de afwisseling tussen verschillende generaties gaat het boek niet vervelen, er gebeurt zoveel in het verhaal dat je de pagina’s sneller wil omslaan dan je ze kan lezen omdat je gewoon verder wil. Een page-turner is het boek zeker!