Het aftellen is begonnen.
Een black-out, helemaal niets meer te zeggen. Het begin was geweldig, misschien wel iets te geweldig.
Vaak ondernam ik een poging om 'een stukje te schrijven' maar nooit werd dit gedeeld met anderen. In januari 2017 durfde ik het aan om op dit platform een artikel te schrijven en te publiceren. Gesterkt door een mooi onderwerp en een goed verhaal nam ik eventuele kritieken voor lief en deelde het verhaal. De reacties die ik ontving waren alleen maar positief maar in tegenstelling tot wat logisch lijkt, maakte dit het voor mij erg lastig om nog eens een stukje te delen; het kon immers alleen maar slechter worden.
Toch moet het vandaag nogmaals gebeuren want het aftellen is begonnen: over 45 dagen begint ons project "RIDE 2 LIVE LIFE, Noordkaap – Doorn: van de Eenzaamheid terug naar de basis". Uiteindelijk is de deelnemerslijst gekrompen tot zo'n 40 renners en 10 jongeren. Blessures, persoonlijke problemen of budgettaire redenen hebben het mes door de lijst gehaald maar uiteindelijk hebben we een mooie groep en een leuk peloton.
Deze tocht is meer dan 'zomaar een leuk fietsproject'. Het is een verzameling van circa 50 persoonlijke doelstellingen, 50 grenzen die verlegd moeten worden, 50 'comfort-zones' die verbreed zullen worden.
Makkelijk zal het niet worden want het is ongeveer 3.200km die in 10 dagen wordt afgelegd. Wat het lastiger maakt is dat de dag-afstand nogal fluctueert; om de kosten te drukken slapen we in militaire complexen en liggen niet iedere 320km keurig op een rijtje, zodat we de ene dag 405km moeten fietsen en de andere 'slechts' 284km. Van geen enkele deelnemer wordt verwacht dat de volledige afstand wordt gefietst. Er zijn per dag 3 shifts opgesteld die gezamenlijk de dag-afstand moeten volbrengen. Toch is er voor iedereen voldoende uitdaging om het maximale eruit te halen en zoveel mogelijk te fietsen. Voor mijzelf houdt dat in dat ik minimaal 2 shifts per dag volledig mee wil fietsen.
