Ik mis het soms wel; het intieme contact met een ander vrouwelijk individu. Het is nu een paar jaar geleden at ik ontdekte dat ik op zowel jongens als meisjes val. Van die paar jaar, ben ik nu al zeker een jaar erg gelukkig met mijn vriend. En hoewel de seks geweldig is, mis ik het vrouwelijke deel.
Sinds ik er voor uit kwam, heb ik met drie meiden het bed gedeeld. Om nu samen te zijn met een jongen voelt als het negeren van een deel van wie ik ben. Begrijp me niet verkeerd, de seks met hem is echt heel fijn. Niet dat hij heel veel beter is dan mijn vorige bedpartners, maar het is het gevoel van compleet vertrouwen in elkaar, dat er voor zorgt dat hij er als eerste in slaagt mij telkens bijna tot een hoogtepunt te brengen.
Soms mis ik het wel; de zachte, egale huid, met volle rondingen waar mijn handen an vingers perfect op, over of in passen. Het volgen van het gestroomlijnde lichaam wat prachtig over loopt van borsten naar buik, naar heupen, naar billen, naar benen waar kusjes aan de binnenkant al een versnelde ademhaling op kan leveren.
De seks is anders, één groot voorspel, waarin ik het geweldig vind de ander te zien reageren op elke aanraking die ik nauwkeurig uitdenk. Want hoewel jongens en meisjes erg verschillen, zijn de overeenkomsten toch bijna lachwekkend.
Dat ik na veel oefenen op jongens, dan ook moeiteloos mijn eerste meisje tot hoogtepunt kon brengen, maakte me observatief. Hoewel ik veel weet en geleerd heb, blijft het voor ieder lichaam anders. Bij mijn huidige vriend is zijn reactie op aanraking zo miniem, zo verstopt en voorzichtig, dat het me vaak doet twijfelen aan mijn expertise. Gelukkig zijn er manieren om te zien of het werkt of niet, iets wat bij meiden niet in eerste instantie te zien is.
