Het einde van onze B&B in Frankrijk

Sinds 2011 hebben we ieder jaar een aantal nachten doorgebracht in een B&B in Aigues Mortes, Zuid-Frankrijk. Eerst een paar nachten, ter overbrugging voordat we ons gehuurde huisje in konden, het jaar erna om een paar nachten lekker in een kamer met airco door te brengen, maar daarna al snel gewoon ons hele verblijf in Aigues Mortes. Deze B&B had een aantal unieke kwaliteiten.

De B&B werd geleid door Ross Young, door ons Mr. Young genoemd. Een Brit die opgegroeid is in Australië, jaren in Parijs heeft gewerkt en nu al jaren de B&B runt. De hartelijkheid van deze man is onnavolgbaar. Met zijn rechterhand Roger vormt hij een uniek team. 's Morgens vroeg ging hij op pad om inkopen te doen voor het ontbijt, verschillende soorten brood en een enorm bord met schoongemaakt fruit. Voor iedere gast bemachtigt hij iedere dag een krantje uit het land van herkomst van de gast. Beneden staan vier tafels gedekt voor de gasten, er zijn vier kamers. Twee tafels staan buiten in de patio, en twee binnen. De meest trouwe gast krijgt één van de tafels buiten, de laatste jaren stond er een papiertje met réservée op één van de tafels buiten, gereserveerd voor ons. Mr. Young maakt met iedereen altijd even een praatje, heeft een heerlijk gevoel voor humor en geeft graag adviezen over uitjes en restaurants. Roger spreekt alleen Frans en heeft weer zijn eigen gevoel voor humor. De heren maken samen de kamers schoon, en met schoon bedoel ik dan ook echt schoon, de kamers zijn altijd echt BRANDschoon! 's Middags zie je Roger achter de strijkplank staan, dekbedhoezen strijken in de warmte. 

We keken er altijd naar uit er weer naar terug te keren, zo'n fijne, liefdevolle en warme plek, zulk goed gezelschap. Mr. Young moet al een behoorlijk stuk in de 70 zijn, concludeerden we vorig jaar, hij vertelde weleens over zijn drie zonen en de oudste was de 50 al gepasseerd. Ik dacht weleens: er komt een dag dat hij ermee stopt. Je moet je voorstellen dat de B&B in principe het hele jaar open is, behalve twee weken in oktober, als het 'stierenfeest' is in Aigues Mortes. Het zijn geen stierengevechten, maar er komt een boel plaatselijk volk op af, er wordt een boel gedronken en dan zorgen zij dat ze de stad uit zijn. Soms zijn ze ook wel in januari of februari enige tijd dicht, zodat ze ook wat vakantie hebben en familie kunnen bezoeken. Best een zwaar bestaan, zeven dagen per week. 

Afgelopen zomer had Mr. Young een wond op zijn been. Door zijn jeugd in Australië en zijn bleke Britse huid, had hij al jaren regelmatig huidkanker, maar vorig voorjaar was er een behoorlijk grote plek van zijn onderbeen verwijderd, en dit was gaan ontsteken. De B&B was vanaf mei drie maanden dicht geweest en Mr. Young had beneden in de hal in een ziekenhuisbed gelegen zodat een verpleegster hem iedere dag kon komen bezoeken. Toen wij er waren in augustus, waren ze pas net weer een paar weken open. Mr. Young verbleef op dat moment op de zolderkamer van de B&B, zodat hij niet ook nog zijn eigen huis hoefde te onderhouden. Best heftig dus. Op dat moment had ik niet het gevoel dat het ons laatste bezoek daar zou zijn, maar ergens was er wel een soort onrust.

Gisterenochtend ontving ik een email van Mr. Young en Roger, de B&B is gesloten en is in afwachting van een nieuwe eigenaar. Wellicht heropent het in 2019. Ik ben er best ontdaan over, het is toch weer een hele periode die je afsluit, zulke mooie herinneringen. Ik denk dat het met een nieuwe eigenaar alleen maar minder kan worden, maargoed, wie weet gaan we het ooit proberen. Ik zal de patio missen, zo'n mooi plekje dat ik mijn 'petit paradis' noem, ik heb van een foto een hele grote afdruk op linnen laten maken die ik boven mijn bed gehangen heb. Als kadootje kreeg ik afgelopen zomer een pakje thee mee, de speciale thee die ik daar altijd bij het ontbijt drink, met die speciale geur die mij direct terugvoert naar het zuiden van Frankrijk...