het gesprek met de psychiater deel 2
Je lijkt wel een kerel
Dat was ongeveer het eerste wat hij tegen me zei, bij de eerste ontmoeting. Dat, nadat ik had gevraagd, wat zijn bedoeling was, over mijn behandeling. Letterlijk vroeg ik hem: Hoe had u dat in gedachten dan? Hij vond dat ik een beetje arrogant overkwam, denk ik, want ik stond nogal sceptisch tegenover een behandeling, hoe die ook zou uitpakken, veel vertrouwen had ik er toch al niet in. Wat de bedoeling van deze man was, wist ik niet, maar al snel liet hij mij merken, dat hij dit niet zonder bedoeling had gezegd. Hij dacht dat ik de leiding in het geheel wel even zou overnemen, ik was immers de baas geweest van een uitzendbureau en had daar bijna alleen maar te maken gehad met mannelijk personeel en die macht dreigde ik ook naar hem uit te stralen. Een verkeerde inschatting, volgens mij, want ik had wel degelijk vrouwen in dienst, niet alleen maar mannen en dat ik macht uit wilde stralen, dat gevoel had ik helemaal niet en is er ook nooit geweest. Wel heb ik geleerd, dat je als directie enige afstand van je personeel moet houden, je kunt niet met iedereen vriendjes zijn, er moet wel gewerkt worden en er moet gewoon geld verdient worden, daarvoor komen mensen bij je werken, maar een grote afstand was er niet en mijn personeel noemde me gewoon bij mijn voornaam, alleen, ik had de touwtjes in handen, voor zover mogelijk. Dat ik het met de heren, over het algemeen, niet zo ophad, dat had hij misschien wel in mijn houding kunnen aflezen, maar die link legde hij nog even niet. Het was dan ook goed, dat hij voorgesteld had, mijn man mee te nemen bij de bezoekjes aan hem, want dat was juist net een man, die ik wel vertrouwde en me veilig bij voelde. Hierdoor kon ik de gesprekken bij hem blijven voeren, hoewel, zoals ik ook al in deel 1 vertelde, deze psychiater, zichzelf heel graag hoorde praten en ik eigenlijk maar weinig kon vertellen per sessie en zijn verhalen, om mij één en ander uit te leggen soms meer dan de helft van het gesprek in beslag nam.
Misbruik
Even is er een begin geweest over het misbruik, hij wilde eigenlijk wel weten wat er eigenlijk was gebeurd en zinspeelde soms met seksuele uitspraken, maar ik ging er niet op in. Hij kon het allemaal vrij lachwekkend vertellen en probeerde me ook hierbij uit de tent te lokken. Voor mij was het geen optie om met hem hierover te praten. Dat zei ik niet met zoveel woorden, maar ik vertelde wel, dat ik daar nog lang niet aan toe was, zodat hij het onderwerp voorlopig maar moest laten rusten.