Het grote vergeven
De maan piept als een kleine sikkel achter de wolken vandaan. Over het grasveld, dat er in het schaarse licht donkergrijs uitziet, valt een schaduw. Tenminste, het lijkt een schaduw want er is niet concreet iets of iemand te zien die dat zou kunnen veroorzaken. Het beweegt. Niet alleen van links naar rechts maar verandert ook van grootte.
Toos kijkt gefascineerd tussen de gordijnen door. Een huivering loopt over haar rug. Een onbestemd gevoel stroomt er door haar lijf. Is het de ouderdom die haar parten speelt? Op het moment dat ze de gordijnen dichttrekt, hoort ze een hevig geruis. Wow, die wind gaat wel erg tekeer. Het geraas houdt maar aan. Even komt bij Toos een vage herinnering naar boven. Nee, ze schudt haar hoofd bij de malle gedachte. Maar één en één is toch zeker nog altijd twee? Eerst die maan, dan die wind...
Toos denkt met weemoed terug aan de tijd dat haar Sinterklaasgeloof nog niet aan het wankelen was. Wat is dat een spannende tijd geweest. Maar tja, toen is zo dom geweest om leunend over de achterbank in de auto, het eerste aanzetje tot de teloorgang van het Sintmysterie in te luiden.
Ze herinnert het zich nog als de dag van gister. Negen jaar was ze. Haar broers waren al wat ouder. 'Mam,' riep Toosje toen uitbundig :'waarom heb je drie smartiechocoladeletters in je boodschappentas zitten? Drie T's.'
Theo kwam ook op zijn knietjes zitten, Tom volgde zijn voorbeeld. Konden wij er wat aan doen dat toentertijd autogordels nog niet verplicht waren?
De reactie van Mam, sloeg in als een bom. In één keer haalde ze alles uit de kast om hun onze nieuwsgierigheid af te straffen.
'Ja hoor, lekker dan, doe ik mijn best om het zo stiekem mogelijk af te rekenen, zodat jullie het niet zien, snuffelen jullie tussen mijn boodschappen. Ik kan verklappen dat hiermee het doodvonnis van Sinterklaas getekend is.'
Ondanks dat Toos toen niets begreep van het moeilijke taalgebruik, herinnert ze zich de zin nog goed. Vanaf dat jaar, kreeg zij als enige in huis nog cadeautjes met Sinterklaas, dit tot grote onvrede van haar broers. Ze hebben het haar nooit vergeven.
Een zacht geklop, brengt Toos terug in het heden. Hoort ze dat nu goed? Tikt daar iemand op het raam? Daarna een hard geklop. Gebons. Zacht geklop, hard geklop... haar hart klopt ook, als een razende. Dit kan geen toeval zijn. Zou Sint aan wederopstanding doen? Alle moed verzamelend opent Toos de deur. Het geruis versterkt, haar tuin is half verlicht. Een groot gevaarte schommelt nog wat heen en weer, twee duistere figuren zijn met scheerlijnen in de weer.
Toos' mond valt open van verbazing wanneer ze vaag de vermeende Zwarte Pieten herkent. Dat kan toch niet waar zijn?
'Hai zussie,' zegt Tom als eerste en kijkt op zijn horloge. De kerkklok slaat twaalf keer.
'Even nog dit laatste lijntje vastsnoeren,' zegt Theo.
'Hartelijk gefeliciteerd met je vijftigste verjaardag, Toos,' zegt Tom en kust Toos op beide wangen.
'Dat jullie dat niet vergeten zijn.' Helemaal overrompeld kijkt Toos naar de twee.
'Vergeten niet, vergeven wel,' zegt Theo.
Eindelijk hebben haar broers haar vergeven dat zij als enige met Sinterklaas nog cadeautjes kreeg. Een groter geschenk is niet mogelijk, en blij kijkt ze naar de opblaas-Sara die haar tuintje helemaal vult.
Afbeelding van kinkate via Pixabay
Sharing = earning
1,000,000 views = € 1,000
100,000 views = € 100
10,000 views = € 10
1,000 views = € 1
500 views = € 0.50
250 views = € 0.25
100 views = € 0.10
50 views = € 0.05
25 views = € 0.025
10 views = € 0.01
And much more
- Comments (9)
- Recommended
- Milestones
Here are your recommended items...
Here are your milestones...
I was the oldest at home, so the fun ended quickly to celebrate Sinterklaas with my younger brother and sister.