Het is stil in het kattenpaleis.

Ondertussen in het kattenpaleis is het ook donker geworden. Zowel de man als de vrouw des huizes zijn gaan slapen in de wetenschap dat alles goed afgesloten is. Geen kat, zelfs geen muis, kan uit huis ontsnappen. Katlief heeft zich voor nu bij zijn situatie neergelegd en ligt lekker te slapen in zijn mandje. Eigenlijk is dat best wel een geriefelijk plekje. Ik bedoel hij kan het slechter treffen. Eerder die avond memoreerde de vrouw des huizes samen met haar man over hoe het de eerste weekjes was toen ze net verhuisd waren. Koning kat had namelijk één onhebbelijke gewoonte, hij ging er altijd zo snel mogelijk vandoor. Ook als hij nog geen week in zijn nieuwe paleisje woonde.

De vrouw des huizes weet het nog goed. Bij beide verhuizingen was katlief hem al gelijk de eerste week gesmeerd. De ene keer door de deur, de andere keer door het open raam. Alleen was dat open raam toch wel heel erg schrikken want die zat aan de kant van een drukke weg. Daar had hij niet op gerekend! De vrouw des huizes kent haar kater zeer goed en pakt een beetje vers vlees. Dat is immers zijn voer. Sinds hij blaasgruis gehad heeft krijgt hij alleen maar dit soort voer. Nou daar komt hij wel voor terug! Hoewel hij eerst twijfelde koos hij toch maar eieren (pardon vlees) voor zijn geld en sprong hij sierlijk terug zijn paleis binnen. Zo dat was toch wel schrikken die drukke weg. Eenmaal veilig binnen gaat hij lekker smullen van zijn maaltijd. Hij knort en spint dat het een lieve lust is en komt even kopjes geven aan zijn lieve vrouwtje. Na het eten besluit hij toch maar om eerst even bijkomen van de schrik, en de maaltijd natuurlijk.

Maar na die zalige maaltijd was het natuurlijk wel proberen of hij toch niet stiekem een gaatje kon vinden om te ontsnappen. De voorkant was toch wel heel erg spannend dus moest hij het bij de achterdeur proberen. Die bewuste week heeft hij het menig keer geprobeerd maar telkens werd hij terug gestuurd of opgepakt en in zijn mandje gelegd. Wat was hij aan het mopperen als zijn personeel dat deed! Hij is toch niet achterlijk! Hij weet heel goed waar zijn voeding vandaan komt! He bah dat was toch een tegenvaller. Maar toen, zomaar ineens stiekem (of was het bewust?)zag hij een gaatje tussen de benen en de deurpost van de vrouw des huizes en hup, weg was hij. Hij ging de buurt verkennen! Het zou een paar uur duren eer hij zich weer zou melden voor de maaltijd. De vrouw des huizes was niet zo bang, dit grapje had hij immers al een jaar of wat eerder uitgespookt toen ze verhuisden van een studentenflat naar een begane grond woning.

Een paar uur later melde katlief zich inderdaad. Hij was een paar krasje en ervaringen rijker. Of waren het aanvaringen? Ze had niks geen kreten gehoord of wat dan ook. Ach het kunnen ook struiken geweest zijn. Met een kat als deze weet je maar nooit. Wel had ze hem een paar keer voorbij horen stormen. Dat geluid herkent ze uit duizenden. Het lijkt net op een galopperend paard maar dan wat zachter. Tja een kat heeft ook geen hoeven en hoefijzers. Hoe dan ook, katlief deed zich knorrend tegoed aan zijn eten. Het was nog wel lastig om hem van eten te voorzien want hij liep zoals gewoonlijk tussen de benen van zijn vrouwtje door waardoor zij goed op moest letten dat ze niet viel. Dat dit niet opschoot besefte hij niet want hij had honger en wilde eten. NU!!! Katlief ging op zijn achterpoten staan, al leunend tegen de benen van zijn vrouwtje. dat vertraagde de boel nog meer. Toen zijn eten uiteindelijk, na veel vertraging, op zijn plek stond hij viel aan alsof hij drie dagen niet gevreten (pardon gegeten) had.