Al jaren lang deed het geheimzinnige verhaal de ronde dat er in het grote bramen bos een vreemd wezentje zou wonen. Er werd veel over gesproken. Maar niemand had hem of haar nog ooit waargenomen.
Maar daar kwam verandering in. Tot die bewuste avond in maart 2017.
Ik zou een avondwandeling gaan maken. Dat deed ik zo wel eens vaker. Het was al wat schemerig. Ik liep op mijn gemak keek wat omhoog en ineens zag ik het! Stokstijf stond ik. Genageld aan de grond. Maar ik was ook verwonderd, bij het zien van de piepkleine boomhut tegen de kale eikenboom.
Ik kon alleen maar kijken en stil zijn. Na enkele minuten kreeg ik mijn eerste woord eruit. Het is waar! Hij bestaat! Ik kon echt mijn ogen niet geloven. Er brandden zelfs licht!
Wie zou mij nu gaan geloven?


Kopfoto: Pixabay

Loading full article...

Geweldig, hartstikke leuk geschreven!
Dank je wel Eduard
Leuk geschreven, kijk uit naar meer
Wat een leuke reactie. ik ga mijn best doen.
Heel mysterieus verteld. :-)
op slag en ga eerdaags zelf ook ff op onderzoek uit, dank
Ik, ik ben wel degelijk bewust van het bestaan van boomhutten
haha zo leuk om te lezen
.ja mooi ook
haha! goed dat er geen 'boomhut' in de titel stond
Ja duh. Ik dus. He he, eindelijk een metgezel. Zie je nou wel?
Leuk verhaal zeg. Tuurlijk bestaan die kleine wezentjes.
Jou geloof ik op je woord :) Heel leuk geschreven!
En ik jou. Zo bleek laatst, lol.
Ikke!!! Leuk om te lezen.........
Ik geloof je, meteen!
Mooi geschreven!
Mooie! Genoten van het lezen ervan
Leuk om te horen ;)
Haha.. Ik want ik had precies dezelfde hut. Ga maar kijken