Het leed dat zwangerschap heet
Even voorstellen
Voor wie mij nog niet kent. Ik ben Christel en ben 26 jaar. Woon samen met mijn vriend in de provincie Groningen en de helft van de tijd zijn zijn 2 dochters bij ons. Ik heb een hond Simba van bijna 13 en een luipaardgekko Jolly. Verder maken nog 2 hamsters en aquarium met zoetwatervissen deel uit van het gezin. Tot nu toe ten minste...
Het begon zo mooi
Mijn vriend en ik zijn nu bijna 2 jaar samen. Doordat de helft van de tijd zijn 2 dochters bij ons zijn groeide bij mij al snel een kinderwens. Maar ik had altijd in mijn hoofd om toch eerst liever getrouwd te zijn. Zoals het hoort. Maar eigenlijk maakte het ook weer niet uit, want wij zijn samen en ik wil bij hem blijven en eigenlijk is dat wat met trouwen ook zo is.
We zijn vrij vlug gaan samenwonen en daar het nodige van ondervonden. Misschien dat het toch te snel was. Maar toch voelde het en voelt het nog steeds goed.
Na een tijdje samen te zijn geweest ga je toch praten over trouwen en kinderen. Vooral omdat hij al kinderen heeft. Het kwam erop neer dat hij wel wou trouwen en ook nog wel kinderen wou. Perfect!
Was nu dan al een tijd geleden gestopt met de pil met de gedachte van ons beide kanten van komt het ervan dan komt het ervan en zo niet ik ben nog jong. No pressure.