Die 140 woorden is ook een lekkere. Zadelt me op met een ongevraagde en ongewenste wedstrijd. Alsof ik erop zit te wachten om de concurrentiestrijd aan te gaan met medeschrijvers. Medeschrijvers, pffft, daar zou ik op zijn minst zelf schrijver voor moeten zijn. Echt niet! Dat bijltje heb ik al even geleden neergegooid. De uitputting nabij, ben ik. Volledig niet ontspannen door de vakantie. Sterker nog. Juist extra spanningen komen mijn lijf binnenstromen. Dus ik denk er niet aan om die uitdaging aan te gaan. Mijlenver hangt het pennen me de strot uit. Energiegebrek wisselt zich af met totaal geen lust, geen zin, geen puf, nergens in. De tijd ontbreekt me ook. En de moed. En de motivatie. Redenen te over om er nee tegen te zeggen. Toch lonkt het toetsenbord naar me, zo irritant. Nou ja, vooruit, eentje dan.


Afbeelding van Martine Auvray via Pixabay

Loading full article...