Mat. Zo kun je het humeur van Wouter wel beschrijven. Om niet te zeggen: negatief. Aarzelend hingen zijn vingers  boven de toetsen van zijn laptop. Hoe moeilijk kon het zijn om iets te bedenken? Iedereen kon het. Dan moest hij het toch ook gewoon voor elkaar krijgen?

Maar zijn vingers bleven stil hangen. Wat er ook kwam, geen inspiratie.

Buiten stopte er een bus bij de bushalte die vlak voor zijn huis was geplaatst.  Een nogal bijzondere bus, helemaal versierd met bloemetjes. Geërgerd keek Wouter op. Die stomme bus deed hem weer denken aan een vorige mislukking, twee maanden geleden. Toen kwam er ook al niks. 

En vorige maand had hij nog dagenlang in het warenhuis op en neer gelopen op zoek naar inspiratie. Hij had overal gezocht. Tussen de kledingrekken, tussen tandpasta, daarna zelfs op de zuivelafdeling tussen de pakken yoghurt. De winkel was groot genoeg, maar inspiratie, ho maar.

Loading full article...