Het mysterie dat liefde heet... Entry in: Write a Short Mystery Story with a Plot Twist

Liefde op het eerste gezicht. Ik kan het nog steeds niet geloven. Het is echt een mysterie. Soms knijp ik mezelf in mijn wang om er zeker van te zijn dat het allemaal echt is.

Ik ga eerlijk zijn, ik had de moed al lang opgegeven, geloofde er zelfs niet in dat "de ware" bestond. Een stoer mannelijk type maar wel met een hoog knuffelgehalte. Robuust maar wel heerlijk om tegenaan te kruipen laat ons zeggen.

Ik keek al een tijdje rond op het wereldwijde web, maar werd vaak teleurgesteld en de klik van dat is hem, die was er eigenlijk niet. Tot ik op een dag zijn foto zag! Hij zag er stoer uit althans op foto want je weet nooit of dat in de realiteit ook zo is natuurlijk en ik merkte ook gelijk een soort van zachtheid op. Ik was meteen van slag. Maar zoals altijd begon ik al te twijfelen nog voor ik op verzenden gedrukt had. Zou ik dat nu wel doen, is dit nu wel een goed idee, loop ik niet te hard van stapel, mijn onderbewuste ik, durfde de knoop nog niet echt doorhakken dus er gingen een paar weken voorbij. Ik keek wel regelmatig naar zijn foto en droomde dan weg over hoe heerlijk het zou kunnen zijn. Die paar weken werden al gauw een maand en stilletjes verdween hij naar de achtergrond in mijn gedachten. Hoe Charlie, zo heet hij trouwens, eruit zag op zijn foto, stond wel in mijn geheugen gegrift. Mijn leven ging verder en met de lessen keramiek en de feestdagen die voor de deur stonden, had ik genoeg te doen om niet toe te geven aan de kriebels die ik kreeg wanneer ik aan Charlie dacht. Na een tijdje besloot ik toch om nog eens op de site waar ik hem had gezien te kijken en ja hoor, hij stond er nog steeds op. Ik wikte en woog, ik typte en wiste, ik twijfelde nog meer en verzon allemaal redenen om toch maar niet op het knopje verzenden te hoeven drukken. Maar toen gebeurde er iets wat ik helemaal niet had verwacht...

Op een dag ging ik naar het plaatselijke shoppingcenter, even rondkijken voor kerstcadeautjes. Je kent het wel, winkel in, winkel uit, in gedachten verzonken of turend op een verlanglijstje van familieleden. Vermoeid van het lawaai en de vele mensen die er in zo’n shoppingcenter rondlopen. Enfin… ik loop dus de volgende winkel in en wie zie ik daar staan? Juist, Charlie, even stoer als op de foto en toch ook een zekere zachtheid uitstralend. Mijn hart sprong bijna uit mijn lijf, ik dacht dat ik ging flauwvallen, het voelde alsof er niemand anders in de winkel was. Gewoon wij twee, ik kon niet anders dan naar hem staren, mijn blik gleed van boven naar beneden en van links naar rechts om zijn gedaante volledig in mij op te nemen. Wat anderen van mij dachten weet ik niet, maar de klik was er en voor ik het wist zaten we gezellig te wezen in het shoppingcenter. Ik weet zelfs niet hoelang ik daar heb gezeten maar het was wel duidelijk dat ik op slag verliefd was. Eenmaal terug thuis liet ik er geen gras over groeien, ik had geen moeite meer om op verzenden te drukken.