fuenmayorr568

· 18 May 2021

Follow Following

Het plezier van lezen

Het plezier van leer (artikelen, essays en interviews) Antonio Acevedo Linares antonioacevedolinares@msn.com Lederplezier is een prachtig avontuur door de verbeelding van taal en is de beste oefening van creatieve vrijetijdsbesteding. Harold Bloon en zijn boek How to Leather and Why (Norma, 2000) zegt dat goed lezen een van de grootste genoegens is die eenzaamheid kan bieden, omdat hij in zijn ervaring het meest helende genot heeft gevonden, lezen brengt een terug naar anderheid en zo veel dat fantasierijk lezen de ontmoeting is met de andere en daarom verlicht eenzaamheid, en alleen constant en diep lezen verhoogt en volledig versterkt de persoonlijkheid, en dat om menselijke gevoelens te leren moet je in staat zijn om menselijk te doen. En effect, de eenzame praktijk van lezen is een prachtige ervaring zoals liefde. Het plezier van de tekst is net zo prachtig als het plezier van het lichaam, leer is als het maken van een lange reis rond de wereld zonder vliegtickets te kopen en naar hotels. Een man die niet leest is een onschuldige man, verloren, ongewapend en in die staat van hulpeloosheid kan het voorwerp zijn van elke valse stap in het leven. In de handelsmarkt willen verkopen ons het verkeerde idee van „snel lezen” methoden, maar het lezen moet juist het tegenovergestelde, zoals voedsel, een ervaring die wordt geleefd, wanhoop en genoten als het plezier van het lichaam. Nietzsche beveelt voor een authentieke lezing een „herkauwers houding, glazen polijstende ogen en blinde aanraking, leer langzaam, met diepte en delicate vingers, rigoureus, heimelijkheid; stil en ontspannen”. Lezen moet een esthetische ervaring zijn die wordt gemotiveerd door het plezier van de tekst en niet een academische ervaring die wordt gemotiveerd door verplichte lectuur. De teksten met bloed komt niet binnen, dat oude educatieve paradigma vormden geen fantasierijke lezers maar wrok en bureaucraten. In zijn reeds beroemde lezingen aan de Universiteit van Belgrado in 1978, waarin hij lezingen over het boek, onsterfelijkheid, Emanuel Swedenborg, de politie verhaal en tijd, die later zou vormen het boek Borges mondeling (Emece Editores, 1979) Borges wijst erop hoe het boek is een uitbreiding van geheugen en verbeelding, hoewel paradoxaal genoeg zegt dat wanneer we iets lezen met moeite, de auteur heeft gefaald en daarom is van mening dat een schrijver als Joyce goed heeft gefaald, daarom zijn obuerzo en een vereist toevoegen dat een boek geen inspanning moet vergen, want als geluk, het moet geen inspanning nodig; maar het blijkt dat een serieus en echt lezen is een poging om de auteur en zijn beeldtaal te interpreteren; gemakkelijk lezen is wat er gebeurt op vliegtuigen tijdens het reizen en dat lezen geen geluk maar ontspanning oplevert. Lezen is geen ontspanning noch moet het worden geleerd om „tijd te doden”, het is inspanning omdat het concentratie en discipline vereist om een fantasierijke lezer te zijn. Het succes van videogames onder jongeren heeft de bijzonderheid van het hebben van veel beelden en in dat ze terrein winnen aan boeken waar het intellect een poging moet doen om de beelden die woorden maken vast te leggen en het lijkt erop dat niemand wil ernaar streven om de beelden in de video te lezen gemakkelijker een verhaal kan vertellen zonder al te veel moeite; er is de lage leessnelheid onder jongeren. Reading heeft verbluffende krachten, zoals in Don Quichot dat onder zijn invloed een verloren wereld oproeit die wil uitkomen en ook gevaarlijk kan zijn, zoals Borges zegt, waarin St Anselm citeert; een boek in handen van een onwetende plaatsen is net zo gevaarlijk als een zwaard in de handen van een kind leggen, hoewel het betreurt dat gedachte aan boeken. Er is een ander principe dat in de media is gecirculeerd en het is er een dat zegt dat een man die een muziekinstrument hanteert nauwelijks een wapen kan hanteren, maar ook een man die leest, is nauwelijks een man die kan krijgen om te doden. Zoals Borges zegt, het citeren van de heilige Anselm; een boek in de handen van een onwetende leggen is net zo gevaarlijk als een zwaard in de handen van een kind leggen, hoewel het dat denken aan boeken betreurt. Er is een ander principe dat in de media is gecirculeerd en het is er een dat zegt dat een man die een muziekinstrument hanteert nauwelijks een wapen kan hanteren, maar ook een man die leest, is nauwelijks een man die kan krijgen om te doden. Zoals Borges zegt, het citeren van de heilige Anselm; een boek in de handen van een onwetende leggen is net zo gevaarlijk als een zwaard in de handen van een kind leggen, hoewel het dat denken aan boeken betreurt. Er is een ander principe dat in de media is gecirculeerd en het is er een dat zegt dat een man die een muziekinstrument hanteert nauwelijks een wapen kan hanteren, maar ook een man die leest, is nauwelijks een man die kan krijgen om te doden.