Het stille verdriet - MH 17
Het antwoord daarop is wat ons betreft: "Ja" dat mag zeker. Ook dit zijn levende wezens geweest en ook hier is ontzettend veel van gehouden. Ook zij worden enorm gemist, een deel van het gezin is zomaar weg gevaagd.
Eerder zijn wij met ons Team naar het monument geweest van de MH 17. Talrijke bomen zijn daar geplaatst met daarbij de namen van de veel al jonge slachtoffers, het doet je enorm veel als je daar loopt....De bomen moeten nog verder groeien dan zal het straks een wat beter gezicht zijn....
Het is kaal en het is triest daar, enkel een betonnen
"podium" met daarachter een veroestte plaat. In die plaat zit een gat waardoor je de lucht kan zien....mooi bedacht dat wel. Op het ornament in de rondte geschreven de namen van de slachtoffers en wat zijn het er veel.
Maar het doet koud aan, geen enkele kleur in de vorm van bijv. mozaïekjes....geen bijzondere tekst op de plaat. Maar het is dat wat zij zelf hebben gekozen en daar hebben we respect voor.
De honden Quinta en Kosta en de vogels zijn ook slachtoffers nog steeds tot op de dag van vandaag. Een lege plek op het terrein waar makkelijk twee extra bomen zouden kunnen worden geplant vd dieren.
Gesprek gehad met de stichting MH 17, maar men wilde niets plaatsen. We dachten wat maakt dat nu uit om voor oa de twee kinderen die het toch al moeilijk hebben ook, om dit te doen? Twee van die boompjes... desnoods door ons betaald en zelf ook nog geplant.
Juist zij moeten toch weten wat dit betekent en hoe belangrijk zoiets kan zijn en wat het dan ook kan doen.
Wij vergeten deze dieren niet, wij zullen ze elk jaar op 17 juli blijven herdenken. Bij het monument hebben wij bloemen gelegd en heeft ons Teamlid een houten plaat gemaakt met daarop de afbeeldingen van de honden.
Ze horen er net zo goed bij, elk levend wezen die daarbij zijn leven heeft verloren is er een teveel.
Ik ("Fenna") draag nog steeds het armbandje vd MH17 met de tekst: "Ik zal je nooit vergeten" ter ere van hun allemaal inclusief de dieren.....
Hoe ontzettend bijzonder was het dat toen we daar zaten er opeens een hond aan kwam lopen naar ons. Het leek wel een soort van teken. De hond die Banjer heet en notabene HULPHOND is geweest, kwam ons helemaal knuffelen, de eigenaresse zei tegen ons, hij komt zeggen dat het goed is zo....
We verlieten het terrein.. met een brok in ons keel.. en moesten denken aan die woorden.. het is goed zo. Want wat je in je hart bewaard, raak je nooit meer kwijt..
NOTE: Wij hebben met ons Team getracht de omgekomen honden bij de MH 17 aanslag naar Nederland te halen, zodat de betrokkenen afscheid konden nemen. Wij hebben hier vier maanden, dag en nacht aangemerkt. Het was ons bijna gelukt....
Team: Akka’s Hulp for Missing Dogs - Share Missing Dogs
Loading full article...
Copied the link. Now go ahead and share it.