Het verhaal van Ukkepuk, deel 6
Als ze in de wieg kijkt, ziet ze dat Daan gelijk heeft. Het ei in de wieg wiebelt wat heen en weer. “Zie je nu wel dat er een kuiken in dat ei zit “ zegt ze tegen vader als hij ook bij de wieg komt kijken. Het ei begint op dat moment te barsten en iedereen kijk gespannen toe, maar er gebeurd verder niets meer! “Kom maar”zegt moeder “niet zo verlegen”. Maar er gebeurt echt niets meer. Ze staan daar maar met z’n allen te kijken naar een ei met een barst. Een ei dat niet van plan is om uit komen, zo lijkt het. Moeder is een beetje teleurgesteld en eigenlijk is iedereen teleurgesteld. “Laten we maar aan tafel gaan en eten, voordat alles in de pan verpietert is.”zegt moeder als ze weer terugloopt naar de keuken. Vader en de kuikens sjokken achter moeder aan. Zwijgend zitten ze aan tafel te eten als Tom ineens oppert:”Misschien is het helemaal geen eendenei.” Ja, zegt Daan”misschien is het wel een kippenei.” Waarop Sophie zegt:”Doe niet zo stom, joh, dat kan toch iet hè mama? “Natuurlijk kan dat niet”sust moeder. “Eten jullie je bordje nu maar leeg. Misschien wil papa jullie nog wel een verhaaltje vertellen voor dat jullie naar bed gaan.” Dat laten de kuikens zich niet nog eens zeggen, want vader is heel goed in het verzinnen van verhalen. Hij zuigt ze zo uit zijn veer.
Als de bordjes leeg gegeten zijn, de tafel afgeruimd en de vieze vaat gedaan is, gaat vader in de stoel bij de haard zitten en kruipen Daan en Sophie gezellig bij hem op schoot. Tom kijkt nog even snel bij het ei met de barst maar er is niets veranderd. Tom kruipt ook gezellig bij vader op schoot en met zijn drieën luisteren ze naar zijn verhaal. Moeder loopt ook nog even naar de wieg en dekt het ei met een dekentje lekker warm toe. Daarna gaat ze in de stoel naast vader zitten en pakt vol goede moed haar breiwerk weer op. Ach ja, denkt ze, morgen is er weer een dag dan komt het ei misschien wel uit. Het wordt nu toch echt wel tijd.
