Het vrolijke kerkhof van Sãpânta

Hier is het graf te zien van de man waar het allemaal mee begon, Ioan Patras Stan. Hij was de plaatselijke houtbewerker tot wiens werk ook het maken van de kruisen op de graven behoorde. Tot in de dertiger jaren waren, zoals overal in deze streek, de kruisen van hout en werden de gegevens van de overledene in het hout gesneden. Wat precies de aanleiding was weet niemand maar op een dag maakte Ioan een grafkruis waarop hij het portret van de overledene uitsneed en de tekst in de vorm van een gedicht aanbracht. Het geheel schilderde hij in vrolijke kleuren. De bewoners zullen aanvankelijk gek opgekeken hebben maar vonden het blijkbaar wel heel mooi. Vanaf dat moment werden alle grafkruisen zo uitgevoerd.
Het kerkhof staat nu vol met vrolijke kruisen. Naast een begaafd houtsnijder was Ioan ook een niet onverdienstelijk dichter die in een paar, vaak humorvolle zinnen, de persoonlijkheid en het leven van een persoon wist samen te vatten. Veel teksten zijn in de ik-vorm geschreven, alsof de persoon zelfs iets over zijn leven vertelt. Andere teksten leveren stevige kritiek met meldingen over ontrouw, luiheid of drinkgedrag.
"Van één ding hield ik meer, om in de kroeg aan tafel te zitten, naast de vrouw van een ander."