Het was ooit een hele fijne vriendschap.
Kwam laatst een oude schoolvriendin tegen waar ik op de middelbare school veel mee om ging.
Na de middelbare school verloren wij elkaar uit het oog en na een jaartje of 5 kwamen we elkaar op een reünie weer tegen. Leuk! Afgesproken toen dat ze een weekendje zou komen logeren in Rotterdam waar ik toentertijd studeerde. Ik denk dat ik dit als een van de langste weekenden ooit heb ervaren toen. Ik had me er zo op verheugd maar wat een flop was dat. Zo veel oppervlakkigheid. daar kon ik echt niks mee en ik vroeg me dan ook oprecht af waarom ik haar tijdens ons middelbare schooltijd zo geweldig had gevonden. Ik heb zelden na het einde van een weekend uitgekeken maar toen kon het niet snel genoeg gaan.
Ik studeerde toen en zij had een best spannend leven vond ik met veel reizen dus ik verwachtte interessante verhalen, diepgang en nieuwe inzichten maar niks noppes nada van dat alles. Toen we op een gegeven moment door het centrum van Rotterdam liepen en zij werkelijk niet uitgepraat raakte over de te kleine balkons en armoedige uitstraling had ik het werkelijk helemaal gehad met haar. Toen hadden we het commentaar op kledingstijlen al gehad van de mensen die er rondliepen, het commentaar op studerende voormalige schoolgenootjes die op de fiets reden terwijl zij wel een auto had, het commentaar op haar klasgenootjes die wel op de universiteit zaten en succes hadden. Gunfactor 0 - zeg maar - ten top. Je snapt dat ik het contact toen met liefde heb laten verwateren ............
Zo heel af en toe kom ik haar tegen. Het is niet dat ze onaardig is, of onvriendelijk, helemaal niet zelfs maar ik heb er gewoon helemaal niks meer mee. Meestal zeg ik vriendelijk "hallo" om hem dan zo snel mogelijk te peren maar soms dan lukt dat niet en is een praatje niet te vermijden. Als ze nu onaardig zou zijn dan zou ik deze vorm van beleefdheid ook vermijden maar dat is ze dus wel - zeker in eerste instantie - maar elke keer vraag ik me daarna - als ze weer iets raars gezegd heeft - af wat het toen toch was waarom ik haar zo leuk, lief en aardig vond en waarom ik toentertijd niet allergisch reageerde op haar.
Ik heb geleerd om oude vriendschappen zo te laten. Kom ik iemand tegen dan is het leuk deze even te zien en daarna weer ieder's weg te gaan. Dan blijft zo'n ontmoeting leuk, vaak loopt het anders uit in een kater...