Het zwarte schaap van de familie

Ken je dat, het zwarte schaap van de familie?

In elke familie is wel een zwart schaap. In mijn familie ben ik het en toevallig in de familie van mijn man is hij het. Wij zijn de buitenbeentjes. Wij zijn, in hun ogen, anders. Wij zijn blank, we zijn hetero, we hebben eigenlijk niets om gediscrimineerd te worden en toch worden we niet serieus genomen. Wij hebben dat beide, wij zijn de mensen waar nooit naar geluisterd werd en die altijd als anders, of eigenwijs, of juist stil en ingetogen, of juist extrovert werden genoemd. Wij zijn het ook, die de klappen opvingen. Wij voelden ons verantwoordelijk voor onze jongere broertjes en zusjes, wij wilden niet dat hen pijn gedaan werd, dus vingen wij die klappen wel op. Ja, dan word je ouder en ga je je eigen gang, ben je niet meer volgzaam en doe je de dingen niet meer zoals zij dat van je verlangen, kortom, je wordt een zwart schaap.

Maar eigenlijk zijn wij gewoon mensen met een eigen wil, met een eigen mening en een eigen levenswijze. We hebben er lang over moeten doen, maar we hebben elkaar toch gevonden, na twee mislukte huwelijken, allebei, zijn we nu in een huwelijk gekomen, waar we de rust hebben gevonden en kunnen zijn wie we zijn, wat we zijn en hoeven we ons niet meer aan te passen aan anderen.

We hebben daar beide wel wat moeite voor gedaan, maar het was maar een kleine moeite. We hebben banden verbroken, banden met familieleden en vrienden, die ons leven wilden bepalen. Mensen die ons leven wilden leiden, maar wij wilden van ons leven geen lijdensweg maken, dus besloten we ons eigen leven te leiden, zonder die mensen. De echte vrienden zijn nog over en de mensen die ons leven wilden leiden, hebben we uit ons leven gebannen.