In die maand hebben we dus nogal wat voor onze kiezen gekregen. Na amper een week besloot Lana loops te worden. Na amper een week ontdekten wij dat Skipper een #allergie blijkt te hebben en de tweede week was het vooral heel druk met de honden uit elkaar houden.

De derde week bleek dit niet meer mogelijk te zijn en moesten we tegen onze zin in de honden uit elkaar gaan houden en moest Skipper in de keuken leven en Lana en Myla in de woonkamer. Na een dag of 3 gaf Myla aan dat zij liever bij Skipper in de keuken bleef en had ik dus nog maar een hond in de woonkamer en twee honden in de keuken … wat voor mij met zich meebracht dat ik overdag mezelf in tweeen moest delen. Dit is natuurlijk niet mogelijk dus het was voor mij vooral zaak om mijn tijd tussen de honden te gaan verdelen.

Waar ik normaal gewend ben om ze alledrie in de woonkamer om me heen te hebben moest ik nu mijn tijd echt verdelen tussen woonkamer en keuken om te zorgen dat alle honden toch voldoende aandacht konden krijgen. Dit was nog niet zo makkelijk als ik het nu even snel opschrijf want Lana was in haar loopse periode extreem aanhankelijk, maar gebruikte ook totaal haar oren niet. Zeg nooit meer dat honden geen last hebben van #hormonen , want dat hebben ze wel degelijk.

Skipper, die met zijn 1 jaar nog plast als een puppy, leerde ineens dat ook hij hormonen had. En ontdekte plotsklaps dat hij een MAN was, maar ook dat hij een verdraaid goede neus heeft die hem precies vertelde dat Lana klaar was om gedekt te worden. Dus elke keer dat ik even met Lana door de keuken moest om haar uit te laten moest ik een paar dagen lang een grote wisseltruc doen. De deur open houden zodat Skipper Lana kon zien. Lana dan nog in de woonkamer en zorgen dat Skipper de woonkamer in liep om bij Lana haar kont te willen snuffelen. Als dat moment daar was dan moest ik snel Lana de woonkamer uit loodsen voor zij zou gaan uitvallen naar Skipper en ik een nog groter probleem kreeg, en als Lana dan in de keuken stond dan snel de deur dichtslaan voor Skipper zijn beteuterde snoet. Pffff … ik krijg het alweer warm als ik er aan terug denk.

Maar met een hoop kunst en vliegwerk is het me gelukt om overdag de dagen op deze manier door te komen zonder dat er op een dusdanige manier gegrauwd en gensnauwd is … en ook god zij dank zonder dekking tussen Skipper en Lana. Want hoe leuk en lief ik ze ook beiden vind, een nestje puppy's was toch echt wel iets waar ik helemaal niet op zat te hopen. Daarom dus ook de maatregelen die we genomen hebben, een dekking moest namelijk absoluut voorkomen worden.

Al met al, het waren moeilijke dagen en vertrouwen tussen de honden opbouwen en vertrouwen met Skipper opbouwen stond helaas dus op een heel laag pitje. Dat vond ik nog het meest jammer, maar het kon gewoon even niet anders.

Dan nu even een korte update … hoe doet Skipper het?

Al dacht ik dat er afgelopen tijd niet echt kon worden gewerkt aan het #vertrouwen, toch blijkt het tegendeel het geval te zijn. En ook dacht ik dat ik niet echt had kunnen werken om Skipper wat rust in zijn mooie hoofd te geven, toch is ook daar het tegendeel gebleken.

Waar Skipper eerst meteen in onze handen wilde bijten om te spelen, hebben we dat gedrag al om kunnen buigen door hem consequent een #Kong in zijn bek te geven waar hij in mag bijten om te spelen. Wat ook nog wel spannend was want onze kleine Myla heeft altijd wel wat last gehad van #bezitsagressie over speelgoed. Dus als zij de Kong gepakt had, wat ze natuurlijk ook doet … dan was het wel even spannend hoe ze zou reageren als Skipper bij haar zou komen kijken wat zij met die Kong aan het doen was. Gelukkig valt het mee en blijkt Skipper net als Myla de hondentaal goed te spreken en aangezien Myla heel consequent is, zijn daar tot nu toe geen noemenswaardige incidenten mee voorgevallen.

Met Lana is het echter een ander verhaal. Lana is een hondje wat sociaal helemaal niet zo vaardig is, en zij snauwt dan ook veel harder van haar af dan nodig is. Wat er soms toe leidt dat zelfs Skipper die toch heel veel geduld blijkt te bezitten ook boos wordt. Dat is wel een puntje wat het even lastig maakt. En daarbij is Lana ook nog eens inconsequent waardoor het voor Skipper onduidelijk is wat zij nu wil. De ene keer gaat ze zelf contact zoeken wat wij uiteraard ook aanmoedigen en haar daarvoor belonen, maar 2 seconden later kan ze hem ineens heel hard weg grauwen en snauwen … en dat maakt het heel onduidelijk voor iedereen.

Ook zij heeft last van bezitsagressie blijkt nu en ze lijkt ook nog onzeker onder de nieuwe situatie te worden waarbij ze last heeft van een soort van #jaloezie. Dit uit zich bij Lana meteen in het niet meer zindelijk zijn. Tijdens het vele uitlaten doet ze niets, om dan vervolgens binnen haar behoefte te doen. Dit is natuurlijk niet gewenst … maar op dit moment weet ik ook nog even niet hoe ik dit weer heel snel kan ombuigen. Ze krijgt haar normale aandacht per dag, ze wordt zelfs nog vaker uitgelaten dan gewoonlijk het geval is en ze wordt nergens in terug gezet … er is alleen een nieuwe hond bij gekomen. Daar heb ik nog even een uitdaging … want het laten voor wat het is, dat kan natuurlijk niet.

Dit idee is bij mij ontstaan na het overlijden van Rowan. Ik heb natuurlijk duizenden foto's van hem. En ze zijn me allemaal dierbaar. Ik kijk er nog elke dag wel even naar, alleen maar om zijn lieve snuit nog even te zien. Maar de foto's die ik nu het meest waardevol vindt, dat zijn er maar een handjevol hooguit … en dat blijken dus de foto's te zijn waar ik samen met Rowan opsta. Waar duidelijk de band te zien is die we samen hadden, die foto's zeggen meer dan 1000 woorden. En die foto's geven me nu de steun die ik nodig had na zijn heengaan. Die foto's geven me het vertrouwen dat ik met Skipper ook zo'n band op kan bouwen … want tenslotte was Rowan toen hij als pupje in mijn leven kwam, ook maar een pup als 1000 anderen. En toch was hij de liefste hond van de hele wereld voor mij, en was ik zijn hele wereld. Die foto's zijn me nu zo ontzettend dierbaar … en dat wil ik dus ook voor andere mensen doen. Want hoe vaak maak je nu zelf een foto waar je zelf met je huisdier opstaat. Ik deed het niet vaak, veel te weinig achteraf … Maar de paar foto's die ik heb laten me wel altijd zien dat hij mijn forever hero was, is en zal blijven.

En dat wordt dus ook de domeinnaam voor mijn nieuwe website. Foreverhero.nl

De erfenis van die ene hele speciale hond voor mij. Een dubbele betekenis … voor vele mensen is hun hond hun forever hero, voor vele honden is hun baasje hun forever hero. En het is ook forever hero … Voor altijd Hetty Rowan (Hero).

Zijn spirit leidt me deze nieuwe weg op …

Binnenkort als mijn website in de lucht is hoop ik jullie daar ook te begroeten.