Hip hip hip... hoera!

'Er is een brief van oma!' roept Stef. Hij scheurt de envelop open en haalt er een kaart uit. Er staat een hele mooie hond op. Oma weet natuurlijk dat Stef honden het liefste ziet van alle dieren die er bestaan. De kaart krijgt een bijzonder plaatsje op de kast, naast de andere kaarten die Stef al heeft gekregen.

Vanmiddag komen alle kinderen uit zijn klas. Dan mag Stef een feestje geven. Mama heeft gevraagd of iedereen zich wil verkleden als piraat. Daar kijkt Stef erg naar uit. Hij vindt het fijn om te doen alsof hij iemand anders is. Bij piraten hoort ook schatten zoeken. Stef heeft al in de kast gekeken, onder zijn bed en ook buiten in de tuin. Maar een schat heeft hij nog niet gevonden. Misschien zijn er verschillende piraten nodig om de schat te kunnen vinden.

'Kom je aan tafel zitten?' vraagt mama. 'Ik heb iets lekkers voor je klaargemaakt. Speciaal voor je verjaardag.'
Stef rent naar de tafel en laat zich op een stoel vallen. Hij ruikt frietjes! Mama schept heel veel frietjes op het bord van Stef en legt er een hamburger bij.
Dan gaat mama even naar boven. Zodra ze niet meer in de keuken is, springt er een kleine draak op tafel. Hij gaat naast het bord van Stef zitten en neemt een frietje.
'Hé!' roept Stef, 'blijf eens van mijn frietjes!'
Maar het draakje luistert niet. Hij springt met zijn pootjes recht op de hamburger. De saus spettert in het rond. Stef heeft vlekken op zijn trui. Dan loopt het draakje door de ketchup. Bij iedere stap blijft er ketchup aan het tafelkleed hangen.
'Niet doen!' roept Stef weer. Hij staat op en probeert het draakje tegen te houden, maar grijpt steeds mis. Het draakje springt nu alle kanten op, struikelt over zijn staart en valt. Pardoes tegen het glas van Stef. Nu is er overal cola. Op tafel, op de broek van Stef, op de vloer.
'O nee!' De jongen probeert de cola tegen te houden, maar het is al veel te laat.
Er hangt nu ook cola aan de poten van het draakje. Hij steekt één pootje in de lucht en likt de cola weg. Het beestje moet er een dikke boer van laten. Het draakje boert zo hard dat er een beetje vuur uit zijn bek komt. De bloemen in de vaas zijn helemaal verbrand.

'Stef! Wat is hier aan de hand?' Mama is terug in de keuken. Ze kijkt boos naar Stef. 'Wat heb je toch gedaan? Kijk eens naar je trui. Die is helemaal vuil. En er is overal cola. Kan je niet een beetje voorzichtiger zijn?'
Stef zegt niets. Hij kijkt in het rond, op zoek naar het draakje. Maar het draakje is nergens meer te bespeuren. Heeft hij het soms gedroomd? Liep er dan geen blauwe draak over tafel?
'Wat is er met mijn bloemen gebeurd? Hoe heb je dat gedaan? Ze zien gewoon zwart!'
Stef zegt niets. Hij vertelt niet aan mama dat hij een draak heeft gezien. 'Het spijt me,' zegt hij en hij geeft mama een knuffel.

Stef moet nog lang wachten tot het feestje begint. Mama zegt dat het nog meer dan twee uur zal duren. Hij weet niet precies hoe lang dat is, maar hij weet wel dat het niet direct zal beginnen. Wachten is niet leuk. Hij trekt zijn piratenpak al aan en kijkt naar een film op tv.
Dan is het eindelijk zover, de vriendjes bellen aan. Mama laat ze één voor één binnen. Stef denkt al lang niet meer aan het draakje. En mama is niet meer boos. De hele kast staat ondertussen vol met kaartjes. Er ligt ook een stapel pakjes op tafel. Heel de woonkamer loopt vol met piraten. Stef is de mooiste piraat. Hij heeft een zwarte doek op zijn hoofd en draagt een ooglapje.
Als alle vriendjes er zijn, gaan ze aan tafel zitten. Mama heeft pannenkoeken gebakken. Stef is dol op pannenkoeken, en zijn vriendjes ook. Ze eten er allemaal wel vijf op.

'Tijd om op zoek te gaan naar de schat!' zegt mama plots. 'Waar heb ik de schatkaart gelegd?'
Net op dat moment ziet Stef het draakje heel erg snel weglopen. Hij heeft een papier vast. Zou dat de schatkaart zijn die mama kwijt is? Stef volgt het draakje. 'Geef terug!' roept hij.
'Wat doe je?' vraagt een vriendje.
'Dat draakje heeft de schatkaart gestolen,' antwoordt Stef.
'Een draak? Hier? Dat kan toch niet,' lacht het vriendje.
'En toch heb ik hem gezien,' zegt Stef, 'hij is blauw en hij kan vuur spuwen.'
Maar Stef ziet het draakje nergens meer. Hij begrijpt er niets van.
'Sorry jongen,' zegt mama, 'ik kan de schatkaart niet vinden. Zullen we dan maar een ander spelletje spelen?'
Ze spelen verstoppertje, haasje-over en voetbal in de tuin.

Het was een fantastisch feestje. Alle kinderen vonden het leuk. Stef heeft veel plezier gehad, maar ligt nu moe in zijn bed.
'Er is nog één pakje over,' zegt mama en ze wijst naar een groot pak naast de kast. Stef vergeet even hoe moe hij is, en springt recht. Wat zou daar in zitten? Hij trekt de grote, blauwe strik los. Het pak is stevig dichtgeplakt. Mama helpt Stef een beetje. De jongen schrikt en stapt achteruit als hij ziet wat er in de doos zit. Het is een draak, een blauwe draak. Net zo eentje als deze middag. Alleen beweegt dit draakje niet. Stef is er niet helemaal gerust in. Hij gaat wat dichter bij de doos staan. De draak beweegt nog steeds niet. Hij spuwt ook geen vuur. Voorzichtig neemt Stef de knuffel uit de doos.
'Hé, wat ligt daar nou onderaan in die doos?' zegt mama. 'De schatkaart! Hoe komt die daar?'
Stef kijkt naar het draakje. Het draakje knipoogt.
'Hij kan bewegen, kijk!' roept hij.
'Maar lieve jongen, dat kan toch niet. Je hebt te veel fantasie. Kom, we leggen hem in je bed, naast je beer.' Mama trekt het deken over het draakje heen en stapt naar de deur. De bek van het draakje gaat even open, heel even maar, net lang genoeg om er een heel klein vlammetje uit te laten komen. Mama heeft niets in de gaten.
'Kijk, mama! Nu is er een zwarte vlek op het deken!' zegt Stef. 'Het draakje heeft dat gedaan.'
Mama kijkt naar het blauwe draakje. De knuffel beweegt niet. 'Gekke jongen,' zegt ze.
Het draakje knipoogt naar Stef. Alsof hij wil zeggen: dit is ons geheimpje.
Stef kijkt naar mama, en dan weer naar het draakje. Hij knipoogt terug. Het is het gaafste cadeau van allemaal. Morgen gaat hij samen met zijn draakje op zoek naar de schat.

Copyright: Katrien Dierick