Vorige week was mijn neef op bezoek. Hij was bij de huisarts geweest en hij vertelde op een gegeven moment dat de huisarts - die ook mijn huisarts is - aan hem gevraagd had hoe het nu met mij ging en met mijn nieuwe vriend. Op zich is dat natuurlijk helemaal geen gekke vraag. Het is zelfs een attente vraag ware het niet dat mijn lief en ik al een jaartje of 8 een setje zijn. Toen hij dit dus vertelde moest ik zelf een beetje lachen om dat woordje "nieuw". Ik realiseerde mij echter ook meteen dat niet hij dat alleen zo zag en verwoorde, want de week daarvoor vroeg ook iemand aan mij of ik nog steeds "die leuke nieuwe vriend had". Toen struikelde ik trouwens niet over dat woordje nieuw maar vond ik het woordje "leuke" grappig dus de vraag "hoe lang blijft iemand nieuw?" is toen niet bij mij opgekomen.
Toen ik het hier met mijn gezin over had vertelde mijn oudste dochter dat haar vriendje pas geleden de foto's aan het bekijken was die als collage ophangen in de woonkamer en toen had opgemerkt dat mijn lief er al lang was en dat hij dat niet zo door had gehad. Ook maken vrienden van haar wel eens de opmerking dat: "het toch niet haar vader is maar alleen de vriend van haar moeder" als zij zegt op tijd thuis te moeten zijn omdat ze anders commentaar van hem zal krijgen als ze te laat is (van mij trouwens ook maar dat vinden ze blijkbaar normaal). Zij kan dan 100 keer zeggen dat hij er al lang is en dat hij gewoon haar vader is, het blijft toch "de vriend van haar moeder" of in mijn geval "de nieuwe vriend" voor de buitenwereld lijkt het.
Ik vind dat raar.
Mijn jongste dochter is 10 jaar. 8 jaar geleden was zij dus 2 jaar. Sinds zij een jaartje of 1 is kent zij hem al en maakt hij deel uit van haar leven. Zij kan zich haar biologische vader nauwelijks herinneren want die zag zij voor het laatst toen zij net 4 geworden was. Mijn oudste dochter is 17 jaar. 9 jaar geleden was zij dus 8 jaar. Sinds zij 10 is heeft zij haar biologische vader niet gezien. De man die met tranen in de ogen in de kerk zat tijdens een communie of een vormsel was niet de biologische vader maar de "nieuwe vriend". De man die zijn bed uit komt om ze bij een feest te halen is "de nieuwe vriend", de man die stijf staat van de zenuwen als ze iets moeten doen of een mijlpaal bereiken is de "nieuwe" vriend die in onze beleving helemaal niet nieuw meer is.
Ik was een keertje bij de huisarts met mijn oudste zoon omdat hij altijd hoofdpijn had. De huisarts vroeg hem toen of hij zich misschien zorgen maakte. Zoonlief antwoordde van niet. De huisarts specificeerde de vraag toen: "Maak jij je misschien zorgen om mama?" en "Maak jij je misschien zorgen om je vader?". Hij viel toen een beetje stil maar zei toen dat dit niet het geval was. Toen wij terug naar huis liepen vroeg ik hem er nog eens naar (toevalig was de week daarvoor de biologische vader lang hem gereden en met piepende banden er vandoor gegaan toen zoonlief hem naderde dus ik kon het me op zich wel voorstellen). Nu moet je weten dat mijn kinderen mij bij de voornaam noemen, dit ook deden bij de biologische vader en ook mijn "nieuwe" vriend wordt met de voornaam aangesproken en hij vertelde dat hij 1. even moest omschakelen omdat hij dat "vader" en "mama" even van een naam moest voorzien en dat hij zich afvroeg waarom de huisarts in hemelsnaam dacht dat hij zich zorgen maakte om mij of "mijn nieuwe vriend" en dat hij zich toen pas bij 2. realiseerde dat de verwijzing "vader" bij de huisarts sloeg op zijn biologische vader. En hij zei dat als mensen het woord vader gebruiken hij nooit meer denkt aan de biologische vader maar aan mijn lief en dat hij het gek vond dat de huisarts dit zei.
Vorig weekend was ik met mijn jongste zoon een weekendje weg. Even een rite de passage houden omdat hij binnenkort naar de middelbare school gaat. Even een op een quality time en tijdens een van onze gesprekken heb ik hem gevraagd of hij de biologische vader mist en hoe hij het e.e.a. zag. Hij keek mij toen verbaasd aan en zei dat hij nooit meer dacht aan zijn biologische vader. Hij is het "zwart- wit" kind, het kind dat denkt "in goed en fout" en die daarom dus de meeste moeite heeft gehad met de keuzes van de biologische vader maar ook met "de nieuwe vriend" omdat hij het moeilijk kon verkroppen dat het een omgekeerde wereld was. De "nieuwe" vriend deed al die dingen die je van een vader verwacht terwijl de biologische vader het liet afweten, hij vond dit niet kunnen. En de boosheid en verontwaardiging kwamen op het bordje van de nieuwe vriend. Dat was toentertijd best wel sneu voor mijn toen nog wel nieuwe vriendje maar die dit begreep en dat ook gewoon over zich heen liet komen. Inmiddels speelt dit allang niet meer en dat deze jonge man er niks aan overgehouden heeft komt helemaal op het conto van de nieuwe vriend die allang niet meer nieuw is.
Waarom blijven mensen hem dan toch als "nieuw" zien? Is het omdat wij niet getrouwd zijn? En niet samenwonen (al is hij er wel elke dag)? Ik weet het antwoord er echt niet op. Dus vandaar mijn vraag aan jullie. Hoe lang blijft mijn lief mijn nieuwe vriendje? Iemand een idee?
