Hoe mijn baby mijn dagelijkse leven heeft veranderd

Sinds 24 mei 2018 ben ik voor de eerste keer mama geworden van een prachtig meisje 'Marie-Lou'. Marie-Lou is echt een zalig kindje, volgens mij maken ze die nog zelden.  Na 3 jaar aan behandelingen van ICSI (IVF the next level) en teleurstellingen, kregen we in september vorig jaar eindelijk het nieuws te horen dat er een klein mensje zat te groeien in mijn buik.  Ik was euforisch, eindelijk werd al ons harde werk beloond. 

Mijn 9 maanden zwangerschap verliepen echt vlekkeloos, alsof Marie-Lou had besloten dat we de vorige 3 jaar al hard genoeg hebben moeten knokken.  En om in 1 lijn verder te werken, verliep ook de bevalling als een droom. 

En dan komt het moment dat je met je kindje na 2 dagen thuiskomt en je de verantwoordelijkheid moet dragen over zo'n klein hulpeloos wezentje. Eerlijk toegegeven, dacht ik dat mijn eigen leven over was. Het leek alsof ik nergens nog tijd voor had. Mijn kookkunsten werden beperkt tot snelle hapjes, naar toilet gaan was enkel op afspraak, ontspanning zat er niet meer in, ik liep echt verloren.. 

Maar na een dag of 3 begon de routine er wat in te sluipen. Ik merkte dat als ze in slaap viel, ik minstens anderhalfuur de tijd had om iéts te doen. En uiteraard maak ik daar gretig gebruik van.  Nu ze twee weken oud is, is het alsof ik nooit anders heb gekend. Mijn lichaam heeft zich aangepast aan haar ritme. Waar ik de eerste dagen zo voor vreesde, is nu zo'n gewoonte geworden. 

Ik merk zelfs dat ik van kleine dingen kan genieten, die ik eerder nooit opgemerkt had. Ik kan bijvoorbeeld uuuuren met Marie-Lou in de zetel zitten, en luisteren naar allerhande geluiden in onze omgeving. Of ik kan nu écht genieten van mijn eerste tasje koffie. Of genieten dat je je avondeten WARM kan eten, zonder dat er een baby je aandacht vraagt.