Sinds 24 mei 2018 ben ik voor de eerste keer mama geworden van een prachtig meisje 'Marie-Lou'. Marie-Lou is echt een zalig kindje, volgens mij maken ze die nog zelden.  Na 3 jaar aan behandelingen van ICSI (IVF the next level) en teleurstellingen, kregen we in september vorig jaar eindelijk het nieuws te horen dat er een klein mensje zat te groeien in mijn buik.  Ik was euforisch, eindelijk werd al ons harde werk beloond. 

Mijn 9 maanden zwangerschap verliepen echt vlekkeloos, alsof Marie-Lou had besloten dat we de vorige 3 jaar al hard genoeg hebben moeten knokken.  En om in 1 lijn verder te werken, verliep ook de bevalling als een droom. 

En dan komt het moment dat je met je kindje na 2 dagen thuiskomt en je de verantwoordelijkheid moet dragen over zo'n klein hulpeloos wezentje. Eerlijk toegegeven, dacht ik dat mijn eigen leven over was. Het leek alsof ik nergens nog tijd voor had. Mijn kookkunsten werden beperkt tot snelle hapjes, naar toilet gaan was enkel op afspraak, ontspanning zat er niet meer in, ik liep echt verloren.. 

Maar na een dag of 3 begon de routine er wat in te sluipen. Ik merkte dat als ze in slaap viel, ik minstens anderhalfuur de tijd had om iéts te doen. En uiteraard maak ik daar gretig gebruik van.  Nu ze twee weken oud is, is het alsof ik nooit anders heb gekend. Mijn lichaam heeft zich aangepast aan haar ritme. Waar ik de eerste dagen zo voor vreesde, is nu zo'n gewoonte geworden. 

Ik merk zelfs dat ik van kleine dingen kan genieten, die ik eerder nooit opgemerkt had. Ik kan bijvoorbeeld uuuuren met Marie-Lou in de zetel zitten, en luisteren naar allerhande geluiden in onze omgeving. Of ik kan nu écht genieten van mijn eerste tasje koffie. Of genieten dat je je avondeten WARM kan eten, zonder dat er een baby je aandacht vraagt. 

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Dana Bol-Koster
Ja, ik ben ook moeder. Maar hiet heeft het wel wat langer geduurd voordat er een ritme was. De eerste week had ik sowieso kraamzorg, dus dan wordt er een hoop uit handen genomen. Na dit week moet je het dan alleen doen. Hier heeft het wel even geduurd voordat we een goed ritme hadden.
Reply
Schorelaar
Onze dochter heeft sinds 5 weken haar 2e, we zagen dat ze heel snel allemaal het ritme met een gezinslid meer snel oppakten. Zeker als wij, opa en oma) er zijn wordt er warm gegeten en gedronken Binnenkort passen wij voor het eerst op 3 kleinkinderen. Ook dat is even wennen. 
Reply
jolandemooij
Geniet ervan, kinderen zijn zo snel groot. 
Reply
Martine77
Leuk geschreven maar voor mensen met een tweeling of drieling duurt die aanpassing soms langer.
Reply
Kimberly Verbiest
Marie-Lou was initieel van een tweeling. En nu ze er is, zou ik niet weten hoe ik het zou moeten doen moest haar broertje of zusje er nog bij zijn. Maar ook dat went zeker?
Reply
ElisabethsMagazine
Gefeliciteerd met je dochter. Ik ben bewust kindervrij. 
Reply
Kimberly Verbiest
Oh, dat begrijp ik. Ik heb nog vrouwen in mijn omgeving die bewust kindervrij zijn. Niet alleen voor hun eigen jeugd, maar ook omdat zij bewust kiezen voor carriere of zelfontwikkeling. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde he ;) 
Reply
Crea Twinkles
Gefeliciteerd met jullie dochter! Ik herken het volledig! Mooi geschreven.
Reply
Zilverbloem
Van harte gefeliciteerd. Ja hoor, mijn zoontje is inmiddels bijna 5 jaar maar vooral dat warme eten. Wat denk je van warme thee of koffie? Dat was hier ook wel een puntje van genot voor mij en mijn man.
Reply
Kimberly Verbiest
Hihi, gisteren zaten we samen op de bank met ons bord (dat doen we graag als de andere kids niet thuis zijn, want eten op de bank doe je niet hihi), en waren we elkaar aan het feliciteren met ons eerste warme bord samen sinds Marie-Lou geboren is. Je leert toch de kleine dingen waarderen he :D 
Reply
Marjolein
natuurlijk zet zo'n jong kindje je hele leven op zijn kop! Je zit nog in de wenfase, hebt nog verlof... en het zal nooit meer hetzelfde worden. Er zal vanaf nu altijd dat kleine meisje zijn waar je voor moet zorgen, waar je rekening mee moet houden. Geniet!
Reply
Kimberly Verbiest
Als iemand me dat op voorhand vertelde, was ik er altijd angstig om. Wil ik mijn leven al wel 'omgooien' en de verantwoordelijkheid over een klein mensje dragen? Maar nu ze er is, zou ik niet anders meer willen!
Reply