Dit is de bijdrage van gastauteur Rachel in de door @Eza Chavez gestarte reeks ‘Kerst bij ons thuis verhalen’.

Mijn kerstviering heeft verschillende vormen gehad en is in de loop der jaren flink veranderd. Ik moest een jaar wachten voor mijn eerste kerstmis, al kan ik me er niets van herinneren. Ik was dus bijna een jaar toen deze dagen aanbraken. Op 27 december ergens tussen twee en drie uur 's nachts vond ik het wel tijd om de warme moederschoot te verlaten en op aarde te landen. Helaas ging dat gepaard met zuurstofgebrek, maar mocht dat de kerstvreugde niet verpesten, omdat die immers net achter ons lag.

We gingen jarenlang in die tijd naar mijn opa en oma in Vlissingen, waar dan ook Duitse en soms ook Zwitserse familie bij was. We vierden mijn verjaardag daar ook. Ik kan me van die eerste jaren niet veel herinneren, behalve dat er ongetwijfeld heel lekker gegeten werd, omdat zowel mijn moeder als mijn oma goed konden koken. Ze woonden vlakbij het strand, dus een strandwandeling zal ook regelmatig hebben plaatsgevonden en er werden zeker cadeautjes gegeven.

Op een gegeven moment wilde ik thuis zijn met mijn verjaardag en werd kerst dus ook thuis gevierd. De Zwitserse familie kwam dan vaak logeren bij ons, wat vaak gezellig was. Ik kon goed met mijn neefje en nichtje opschieten. Ze gingen steeds beter Nederlands spreken, hoewel Frans hun moedertaal was. Er stond altijd een kerstboom die ik samen met mijn moeder optuigde. Vaak gingen we van tevoren ook samen cadeautjes kopen en gingen we nogal eens naar de luxe Bijenkorf, waar we de meest leuke cadeautjes kochten. Mijn moeder en tante stonden uren in de keuken voor de heerlijkste gerechten en het avondeten was dan ook een feest. Het was gezellig met z'n allen, want we zagen de familie niet vaak. Beide tantes zijn in 1970 als au pair naar het buitenland vertrokken en daar getrouwd.

Op een of andere manier was de Duitse familie in die jaren niet zoveel in beeld en mijn opa en oma uit Vlissingen ook niet. Mijn andere grootouders waren vaak wel van de partij; de ouders van mijn moeder en Zwitserse tante. Een gezellige bende dus bij ons thuis en dan liep er ook nog een rode kater rond, die de boom toen hij klein was wel interessant vond. Het was een kerstkat, al kreeg ik hem voor mijn verjaardag toen ik 9 werd. Hij heeft 17 jaar kerst met ons beleefd. Vlak voor de 18e kerst hebben we hem laten gaan, omdat hij ‘op’ was. Hij had een lang en goed leven gehad.

Ik had eens een kerstmuts op de kop getikt en ik promoveerde tot cadeautjesuitdeelster. Een taak die ik met veel plezier vervulde en waar ik nog steeds met genoegen op terugkijk.

Het mooiste cadeau dat ik kreeg was die kater met de bijzondere naam Functie Informatie Formulier, kortweg FIF. Het meest luxe cadeau was een tv toen ik 20 werd.

Door het zuurstofgebrek is mijn leven anders verlopen, zeg ik altijd. De school en mijn werk liepen niet lekker en daardoor had ik pas laat de mogelijkheid op mezelf te gaan wonen.

Voor ik echt kon sparen, wilde ik mijn rijbewijs halen en ik stelde nogal wat eisen aan het huis waar ik wilde gaan wonen. Het moest in een veilige wijk zijn en een tuin hebben. Er was inmiddels een andere kat gekomen die in een park had geleefd als zwerfster, dus die moest naar buiten kunnen.

Ik kreeg een dag na kerst de sleutel van mijn huis, waar ik nu nog steeds woon. Dus het was een bijzondere kerst. De laatste bij mijn ouders thuis.

Kerstmis zou voor altijd veranderen. Ik leerde mijn man kennen en leerde de Persoon kennen om Wie we kerst vieren. De familiebanden verslechterden vanwege die twee relaties waar mijn familie niet blij mee was. Kerst betekende voor ons jarenlang dat we de ene dag naar de kerk gingen en de andere dag naar familie. Soms werd het zelfs gecombineerd. We gingen dan vaak naar mijn schoonvader, samen met Hans’ broer en schoonzus en aten daar met z'n allen. Mijn schoonmoeder is helaas al in 2001 aan ons ontvallen, maar in het roemruchte jaar 2000 konden we kerstmis nog vieren met haar erbij. Eten was altijd een belangrijk onderdeel van kerstmis. Cadeautjes geven verdween zo langzamerhand. De kerstboom ook.

Ook nu is kerst weer veranderd. De kerk waarmee we kerst vierden hebben we verlaten. De Persoon om Wie kerstmis gaat staat nog steeds centraal tijdens het feest. De kerk waar we daarna zaten; daar hadden we een musical door de kids, maar daarna was er niets meer geregeld en inmiddels zijn we ook daar weg.

Sinds de gekke coronatijd hebben we nog maar één kerst achter ons. We voelen ons gezegend dat we goed met elkaar op kunnen schieten, mijn liefste ‘kerstman’ en ik. Stiekem noem ik hem vaak een engel en engelen passen wel bij kerst, dus dat klopt allemaal wel. Vorig jaar waren we met z'n tweeën en de katten met kerst. We hebben die periode heel veel kerstfilms gekeken. Lekker eten bleef erbij, maar het Woord gaat al jaren open met kerstmis. Dat hoort erbij. We lezen dan vaak het kerstverhaal.

Hoe de volgende kerst zal verlopen? We hebben geen idee. Misschien zien we onze zwager en schoonzus en hun kind. Misschien ook niet, we verwachten dat onze nog jonge katten dan nog wel bij ons zijn en we zullen vast weer lekker eten. Misschien gaan we naar een activiteit van de kerk, misschien ook niet. We hebben geen idee hoe dat in deze gemeente geregeld is. Het Woord moet geopend worden, gebeden zal er worden, liederen gezongen tot lof en eer van de Koning der Koningen en de Heer der Heren.

Na de eerste ervaring in de duinen in 1999 en mijn bekering in 2000 is kerst voor altijd veranderd. Eten is leuk, maar niet meer het belangrijkste. Cadeautjes zijn leuk, maar bijzaak. We vieren - wetende dat Jezus op een heel andere dag geboren is en er van alles te zeggen is over kerstmis - toch de geboorte van de Messias, want daar gaat het ten diepste om.

Niet om eten, niet om drinken, niet om de meest mooie feestkleding en dineren in te dure restaurants en kalkoenen op tafel. Het gaat niet om cadeautjes, het gaat niet om familie zien hoe goed dat ook kan zijn. Het gaat om de geboorte van een machtige Koning in de gedaante van een kleine baby, die de Redder van de wereld bleek en aan de deur van je hart klopt. Hij vraagt of jij voor altijd kerst met Hem wilt vieren, waar je samen met Hem mag eten.

Het is een bizarre tijd. Het stormt. Wat er mag en niet mag met de komende kerst is niet duidelijk, maar de uitnodiging blijft staan voor een eeuwig kerstfeest met God in de hemel en kracht om deze tijd door te komen. Het is een feest van verbinding, laat de ontbinding stoppen in deze tijd, laat er weer verbinding zijn tussen mensen, tussen christenen en niet-christenen, tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden. Wie je ook bent, wat je ook gelooft en wat je mening ook is, laat het niet staan tussen jou en je medemens. Ga niet rellen, maar veroordeel relschoppers ook niet in de meest vreselijke bewoordingen. Doe lief voor de ander. Behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden en buig je knieën voor de Here der Heren.

Hij vraagt een klein offer van jou, maar gaf het grootste cadeau dat je je maar kunt bedenken. Hij gaf Zijn leven voor jou; die schattige kleine baby. Ben jij bereid je leven aan Hem te geven en eeuwig leven te beërven? Wat zal kerstmis dan mooi zijn! Samen met de engelen zingen voor de troon van Jezus, zonder afstand. En ja; die bijzondere engel zal er ook tussen staan.

De afbeelding van de boulevard in Vlissingen is afkomstig van het Pixabay account van Xandra Luijks. Die met de kerstversiering komt ook van Pixabay (account van Frauke Riether).

#kerstviering#iamacreator #kersttradities #vrolijkkerstfeest#kerst