Hoe worden muziekinstrumenten gecategoriseerd volgens het Sachs-Hornbostel Systeem?
Het Sachs-Hornbostel-Systeem (HS-systeem) is een uitgebreide, wereldwijde methode om akoestische muziekinstrumenten te classificeren. Het werd in 1914 ontwikkeld door twee Europese musicologen, ondanks hun eigen angsten dat een dergelijk systematisch systeem bijna onmogelijk was. Curt Sachs (1881-1959) was een Duitse musicoloog bekend om zijn uitgebreide studie en expertise over de geschiedenis van muziekinstrumenten. Sachs werkte samen met Erich Moritz von Hornbostel (1877-1935), een Oostenrijkse musicoloog en expert in de geschiedenis van niet-Europese muziek. Hun samenwerking leidde tot een conceptueel kader gebaseerd op hoe muziekinstrumenten geluid produceren: de locatie van de gecreëerde vibratie.
Sachs-Hornbostel-Systeem
Muziekinstrumenten kunnen door het westerse orkestsysteem worden ingedeeld in koper-, percussie-, strijkers- en houtblazers; maar het SH-systeem maakt het ook mogelijk niet-westerse instrumenten te classificeren. Meer dan 100 jaar na zijn ontwikkeling is het HS-systeem nog steeds in de meeste musea en in grote inventarisprojecten in gebruik. De beperkingen van de methode werden door Sachs en Hornbostel erkend. Er zijn veel instrumenten met meerdere trillingsbronnen op verschillende tijdstippen tijdens een uitvoering, waardoor ze moeilijk te classificeren zijn. Het HS-systeem verdeelt alle muziekinstrumenten in vijf categorieën:
