Hoelang duurt het nog?

Misschien ligt het aan mij, maar de berichten die ik lees stemmen mij steeds vaker somber, verdrietig of boos. De grote politieke debatten latend voor wat ze zijn, ofschoon zij waarschijnlijk onderliggend zijn aan de problematiek. Er is nog iets anders gaande, waardoor wij een dergelijke politiek hebben. De vergelijking maken met andere landen en vreselijke situaties en misstanden zal ik ook niet doen. 

Telkens weer lees ik hoe mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd, bijvoorbeeld. Mensen die niet eens meer een afspraak kunnen maken, omdat alles volgeboekt zit en maar andere keer moeten bellen. Een dichte deur treffen, of geen enkel begrip voor hun situatie. Taxi-chauffeurs die constant gevolgd worden en geen scheet meer kunnen laten. Buschauffeurs die niet meer mogen plassen. Mensen die jaren op vergoeding aanpassingen van hun huis moeten wachten, of na revalidatie niet eens naar huis kunnen wegens gebrek aan aanpassing of thuiszorg.

Ouderen die worden mishandeld of verwaarloost. Die vanwege het gebrek aan voorzieningen vereenzamen, verplicht veel te lang thuis moeten blijven wonen, zonder de juiste zorg en/of begeleiding. Mantelzorgers die stelselmatig veel te veel werk op zich nemen en structureel overspannen zijn. Een overbelasting van administratie en verantwoordelijkheden op ouders met een kind of kinderen met een beperking. 

Jongeren die veel te makkelijk leningen kunnen aangaan en in de schulden komen. Weinig tot geen bescherming bij de nieuwe mogelijkheden en daarmee ook gevaren op het internet. Geen vastigheid en stabiliteit meer kunnen krijgen in banen. Het omgaan met de enorme hoeveelheid aan informatie-technologisch snelle 'vooruitgang'. Politie die vele zaken moeten laten liggen, omdat daar geen tijd voor is, met alle gevolgen van dien. Justitie die alle zaken niet kan behandelen. Tuchtrecht systeem dat drempels opwerpt om maar minder zaken te hoeven afwikkelen. Waarmee mensen dus het gevaar lopen slecht behandeld te worden. 

In het onderwijs heb je tegenwoordig thuiszitters. Kinderen die nergens op een school terecht kunnen. Terwijl anderzijds jeugdzorg kinderen bij hun ouders weghaalt omdat zij niet voldoende op school aanwezig zijn, ofschoon daar soms goede redenen voor zijn. Mensen wiens ziekte niet of maar deels wordt erkend. Huisartsen die aangeven twee dagen bezig te zijn met administratie en registratie in plaats van patiëntenzorg. Verstandelijk beperkte meisjes van 12 jaar aan de prikpil vanwege gemengde groepen en gebrek aan toezicht.