Lisa van Rooy

· 01 Nov 2024

Follow Following

Hoofdstuk 7: De Onthulling

Hoofdstuk 7: De Onthulling

Lotte kon de woorden op het papier maar niet van zich afschudden. "Je weet niet alles over hem." Wat betekende dat? Het voelde alsof er een nieuwe laag van geheimen en complicaties aan haar leven was toegevoegd, een die ze niet had zien aankomen.

Ze zat met de brief aan de keukentafel, een kop dampende thee naast zich, maar de warmte bereikte haar niet. De onrust gierde door haar heen, en ze had het gevoel dat ze moest uitzoeken wie dit had geschreven en wat ze precies bedoelden. Was dit iemand die Joris kende? Iemand die haar misschien wilde beschermen of juist het tegenovergestelde?

De gedachten in haar hoofd raasden als een storm, maar ze wist dat ze niet zonder meer kon opgeven aan die angst. Ze moest antwoorden vinden, hoe moeilijk dat ook was. Eerst de details; wie, wat, waar? Haar nieuwsgierigheid was sterker dan haar angst.

Lotte besloot dat ze moest praten met Evi. Het was niet alleen om hulp te vragen, maar ook om te delen wat er was gebeurd. Ze belde de praktijk en kreeg gelukkig meteen een afspraak voor de volgende ochtend.

De volgende dag voelde ze een mengeling van opwinding en nervositeit terwijl ze naar Evi’s praktijk reed. Ze had de brief bij zich, als een stille getuige van haar onrust. Evi ontving haar met een warme glimlach, maar Lotte merkte de bezorgde blik op haar gezicht toen ze de spanning in de lucht voelde hangen.

"Lotte, wat is er aan de hand?" vroeg Evi terwijl ze haar aanstak en haar aanmoedigde om te gaan zitten.

Lotte haalde diep adem en overhandigde de brief zonder iets te zeggen. Evi nam het papier in haar handen en las het aandachtig, terwijl Lotte nerveus haar vingers over de tafel wreef.

"Dit is… zorgwekkend," zei Evi uiteindelijk, haar stem ernstig. "Wat weet je van de schrijver?"

"Ik weet het niet," antwoordde Lotte, haar stem trilde. "Dat is net het probleem. Ik heb geen idee wie dit heeft gestuurd. Maar het geeft me het gevoel dat er dingen zijn over Joris die ik niet weet."

Evi knikte. "Dat kan je niet zomaar negeren. Het is begrijpelijk dat je je zorgen maakt. Je hebt een nieuwe fase in je leven aangebroken en dan komt er ineens zo’n boodschap. Wat denk je dat dit zou kunnen betekenen?"

Lotte keek naar het papier in Evi's handen. "Ik weet het niet. Maar ik moet het uitzoeken. Er moet iets zijn dat ik moet weten. Wat als hij niet de man is die ik dacht dat hij was?"

"Het is belangrijk om je emoties te begrijpen en ze niet te verdoezelen met angst," zei Evi. "Wat je nu voelt, is volkomen normaal. De vraag is hoe je dit wilt aanpakken. Wil je Joris confronteren? Of wil je eerst meer informatie?"

Lotte dacht even na. "Ik weet het niet. Ik wil niet zomaar hem beschuldigen zonder bewijs. Maar aan de andere kant… ik wil de waarheid."

"Wat je ook besluit, zorg ervoor dat je het op een manier doet die veilig aanvoelt voor jou," zei Evi. "En onthoud dat je niet alleen bent. Je hebt de kracht om deze zoektocht te maken."

Die woorden gaven Lotte wat ze nodig had. Ze besloot dat ze niet opnieuw in een vicieuze cirkel van angst en onzekerheid wilde belanden. Ze moest nu stappen ondernemen, maar dit keer zou ze dat voor zichzelf doen.

Lotte vertrok uit de praktijk met een doel. Ze moest uitzoeken wie de brief had gestuurd en wat het betekende voor haar en Joris. De gedachte dat er een verborgen waarheid achter hun relatie zou kunnen schuilen, gaf haar zowel spanning als een vreemde kracht.

De rest van de dag spendeerde ze aan het onderzoeken. Ze doorzocht sociale media, belde enkele van hun gezamenlijke vrienden en probeerde aanwijzingen te vinden. Maar alles leek stil en normaal, als een schijnwereld waarin iedereen deed alsof er niets aan de hand was.

Uiteindelijk besloot ze haar zoektocht te richten op een vriendin van Joris, Anna, met wie hij vaak contact had. Anna had een scherp inzicht en was altijd een vertrouweling geweest voor Lotte. Als iemand haar kon helpen om meer te leren, was zij het wel.

Die avond belde ze Anna. Het gesprek begon voorzichtig, met kleine praatjes over het leven, maar Lotte voelde de spanning in de lucht toen ze de richting van het gesprek omleidde.

"Anna, ik moet je iets vragen," begon ze, haar stem vastberaden maar met een ondertoon van onzekerheid. "Er is een… iets dat me de laatste tijd bezighoudt. Het gaat over Joris."

"Wat is er aan de hand?" vroeg Anna met een nieuwsgierige toon.

Lotte slikte. "Ik heb een brief ontvangen. Iemand heeft me verteld dat ik niet alles over Joris weet. En ik weet niet goed hoe ik daarmee om moet gaan."

Er viel een stilte aan de andere kant van de lijn. Lotte kon Anna’s schok bijna voelen. "Dat klinkt… behoorlijk heftig. Maar waarom vraag je het aan mij?"

"Ik weet dat je een goede vriend bent van hem. Ik dacht dat je misschien iets zou weten. Iets dat hij misschien niet met mij heeft gedeeld."

Anna zuchtte. "Lotte, ik kan je niet veel vertellen. Maar… ik weet wel dat Joris niet altijd openhartig is geweest. Hij heeft een verleden dat hij niet graag deelt."

Lotte's hartslag versnelde. "Wat bedoel je? Wat voor verleden?"

"Ik wil je daar niet te veel in meeslepen," zei Anna snel. "Het is niet mijn plek om dat voor hem te zeggen. Maar ik weet dat er dingen zijn uit zijn verleden die hij moeilijk vindt om te bespreken. Dingen waar hij zich voor schaamt."

De woorden van Anna raakten Lotte diep. Schaamte. Het idee dat Joris iets had waar hij zich voor schaamde, maakte haar bang. Maar tegelijkertijd voelde ze ook een sprankje nieuwsgierigheid. Wat zou hij verborgen houden? Wat had ze over het hoofd gezien?

"Anna, als er iets is dat ik moet weten, alsjeblieft… vertel het me," smeekte Lotte, haar stem bijna wanhopig. "Ik kan niet blijven leven in deze onzekerheid."

"Ik ben bang dat je het niet wilt weten," zei Anna. "Soms is het beter om te wachten tot hij er klaar voor is om het te delen. Het is zijn verhaal om te vertellen, niet de mijne."

"Maar het is mijn leven dat hierdoor beïnvloed wordt," zei Lotte, met een zucht van frustratie. "Ik moet weten of ik met een leugen leef."

"Luister, ik ben hier voor je, maar ik kan je niet verder helpen," zei Anna. "Ik denk dat je Joris zelf moet confronteren. Het is tijd dat hij zijn verhaal vertelt."

Na het gesprek zat Lotte stil, het hoofd vol met vragen. Wat moest ze nu doen? Joris confronteren zonder enig bewijs? Of zou ze verder moeten zoeken naar antwoorden? De onzekerheid drukte zwaar op haar schouders, maar ze wist dat ze niet langer kon wegkijken.

De volgende dag zou ze Joris bellen. Maar dit keer zou ze het gesprek niet alleen aangaan met haar hart, maar ook met haar hoofd. Ze moest de waarheid achterhalen, ongeacht hoe moeilijk dat ook zou zijn. Lotte voelde een mengeling van angst en vastberadenheid.

Dit zou geen gemakkelijke stap zijn, maar misschien was het precies wat ze nodig had om verder te kunnen — met of zonder Joris. De waarheid kon een verlossing zijn of een ontknoping die alles zou veranderen. Maar hoe dan ook, ze was er klaar voor om het te ontdekken.