Lisa van Rooy

· 01 Nov 2024

Follow Following

Hoofdstuk 9: De Weg Vooruit

De weken na de confrontatie met Joris waren een mix van hoop en uitdaging voor Lotte. Met elke openhartige discussie over hun verleden, de geheimen en de twijfels, leerde ze Joris beter kennen. Hij opende zich, niet alleen over zijn verleden, maar ook over zijn dromen en angsten voor de toekomst.

Lotte vond het moedige van Joris inspirerend. Zijn bereidheid om zijn kwetsbaarheden te delen gaf haar de kracht om ook haar eigen twijfels en onzekerheden te uiten. Ze begonnen samen aan een nieuw hoofdstuk in hun relatie, één dat gebaseerd was op eerlijkheid en vertrouwen.

Maar de schaduw van Joris’ verleden hing nog steeds over hen. Ondanks hun vorderingen, voelde Lotte soms de angst om gekwetst te worden. Was de liefde die ze deelde sterk genoeg om de oude demonen te overwinnen? Ze wist dat ze zich niet kon laten leiden door angst, maar het was een constante strijd in haar hoofd.

Op een dag, terwijl ze met een vriendin aan het lunchen was, deelde Lotte haar zorgen. "Het voelt alsof we vooruitgang boeken, maar soms maakt de angst me gek," gaf ze toe. "Wat als hij weer in oude patronen vervalt? Wat als ik niet sterk genoeg ben om hem te steunen?"

"Je moet niet vergeten dat je ook voor jezelf moet zorgen," zei haar vriendin, Emma. "Het is goed om steun te bieden, maar je moet ook grenzen stellen. Je kunt niet iemand anders' demonen dragen."

Lotte knikte, maar ze wist dat het makkelijker gezegd was dan gedaan. "Ik begrijp het, maar ik wil hem niet alleen laten. Ik wil er voor hem zijn."

"Dat is prachtig, maar je moet ook je eigen emoties en behoeften niet negeren," zei Emma. "Neem de tijd om voor jezelf te zorgen, zodat je hem ook echt kunt helpen."

Na hun gesprek besloot Lotte dat ze wat ruimte nodig had, niet alleen om na te denken, maar ook om haar eigen grenzen te verkennen. Ze stelde voor om met Joris een weekendje weg te gaan, om samen tijd door te brengen zonder de drukte van hun dagelijkse leven.

Het Weekend

Het weekend dat ze planden, voelde als een kans om hun relatie verder te verdiepen. Ze boekten een knusse hut aan het meer, ver weg van de stad en de dagelijkse zorgen. De reis voelde bevrijdend; de frisse lucht en de prachtige omgeving hielpen Lotte om haar hoofd leeg te maken.

Op de eerste avond bij het meer zaten ze samen op het terras met een glas wijn in hun handen. De zon ging onder en kleurde de lucht in prachtige tinten oranje en roze. Het was een vredig moment dat hen de ruimte gaf om te reflecteren.

"Dit is prachtig," zei Lotte, terwijl ze naar het water keek. "Ik kan hier wel een tijdje blijven."

Joris knikte en nam een slok van zijn wijn. "Het voelt goed om even weg te zijn. Om onszelf de tijd te geven om te ontspannen en te genieten."

"Dat is precies wat ik dacht," zei Lotte, terwijl ze zijn hand vastpakte. "Dit is ook een kans voor ons om verder te praten, als je dat wilt."

"Ja, ik wil het heel graag," antwoordde Joris. "Er is nog zoveel dat ik met je wil delen."

Ze spraken over hun toekomst, hun wensen en hun angsten. Lotte merkte dat het delen van haar zorgen over hun relatie met Joris een opluchting was. Hij luisterde aandachtig, zonder oordeel, en dat gaf haar de kracht om nog dieper te gaan.

"Ik ben bang dat ik je niet genoeg kan steunen," gaf ze toe. "Wat als je terugvalt in oude gewoonten? Wat als ik niet in staat ben om dat te voorkomen?"

Joris leunde naar haar toe en keek haar diep in de ogen. "Ik begrijp je zorgen. Maar weet dat ik ook hard aan mezelf werk. Het is een proces, en ik ben bereid om die weg samen met jou te bewandelen."

"Dat geeft me hoop," zei Lotte, en ze voelde een warme gloed in haar hart. "Ik wil er zijn voor jou, maar ik wil ook dat je er voor mij bent. We moeten elkaar ondersteunen, niet alleen in goede tijden, maar ook in moeilijke tijden."

"Dat is een belofte die ik je doe," zei Joris met een glimlach. "We kunnen dit samen aan, zolang we open blijven."

De Toekomst

Na hun weekend weg voelde Lotte zich sterker en zekerder van hun relatie. De gesprekken hadden hun band verdiept, en hoewel er nog uitdagingen voor hen lagen, was ze ervan overtuigd dat ze die konden overwinnen.

Maar de wereld om hen heen was niet stil blijven staan. Joris’ verleden dreigde hen nog steeds te achtervolgen. Op een avond, toen ze samen op de bank zaten en een film keken, ging de telefoon van Joris. Hij keek naar het scherm en Lotte merkte de verandering in zijn houding.

"Wie is het?" vroeg ze, maar hij was al opgestaan en was naar de keuken gelopen om te antwoorden. Lotte voelde een golf van onrust. Wat als het iets uit zijn verleden was? Iets dat hij niet met haar wilde delen?

Toen Joris terugkwam, zag hij er anders uit. "Het was een oude vriend," zei hij, maar Lotte merkte de nervositeit in zijn stem.

"Wat willen ze?" vroeg ze voorzichtig.

"Hij wil afspreken," zei Joris. "Hij heeft me dingen verteld over een situatie die ik… die ik liever niet had willen horen."

De spanning in de kamer was tastbaar. "Wat voor situatie?"

Joris zuchtte. "Het gaat over mijn verleden, over een aantal dingen die ik dacht dat voorbij waren."

Lotte voelde haar hart sneller kloppen. "Wat bedoel je? Wat voor dingen?"

"Het is moeilijk om te zeggen," zei hij, zijn ogen vermijdend. "Maar het lijkt erop dat er nog mensen zijn die in die wereld zijn blijven hangen, en ze willen dat ik weer betrokken raak."

"Dat klinkt gevaarlijk," zei Lotte, haar stem vol bezorgdheid. "Wat ga je doen?"

"Ik weet het niet," antwoordde Joris. "Aan de ene kant wil ik niet terug naar die wereld. Maar aan de andere kant voel ik een soort verplichting om te helpen. Ze zijn nog steeds mijn vrienden."

Lotte voelde een golf van angst door haar heen stromen. "Joris, denk je echt dat het veilig is om contact met hen op te nemen? Wat als ze je weer in die oude patronen trekken?"

"Ik weet het, maar ik kan ze niet zomaar in de steek laten," zei hij, zijn stem wanhopig. "Ik wil niet dat ze in de problemen komen, maar ik wil ook niet dat jij je zorgen maakt."

"Dit is niet alleen jouw leven, Joris. We hebben elkaar beloofd om open te zijn. Je moet me vertellen wat er aan de hand is," zei Lotte, met een combinatie van angst en vastberadenheid in haar stem.

"Ik begrijp dat," zei hij, zijn ogen nu vol emotie. "Ik moet hier goed over nadenken. Maar wat ik nu weet is dat ik niet wil dat je me verlaat. Je bent het beste dat me ooit is overkomen."

Lotte slikte de angst weg. "En ik wil niet dat je weer in die oude wereld terechtkomt. Ik ben er voor je, maar je moet ook voor jezelf kiezen. We kunnen dit samen aan, maar je moet eerlijk zijn."

Joris knikte, zijn gezicht vol strijd. "Ik beloof dat ik erover na zal denken. Maar als ik het niet aan kan, moet je me dat ook kunnen vergeven."

Ze zaten stil, de spanning in de lucht voelde als een geladen veer. De toekomst was onzeker, maar één ding was zeker: ze zouden deze strijd samen aangaan, met open harten en een sterke band die hen in moeilijke tijden zou ondersteunen.

Lotte keek naar Joris, en ondanks de uitdagingen die voor hen lagen, voelde ze een sprankje hoop. De weg zou misschien moeilijk zijn, maar met de liefde en toewijding die ze voor elkaar hadden, geloofde ze dat ze alles konden overwinnen.