Hoogsensitief en egoisme

Tja. Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen.
Ik ben aan een pad begonnen, zo'n 1.5 jaar terug waarin ik mijn zwaktepunt als kracht ben gaan zien.
In de hulpverlening hebben ze mij een stempel opgedrukt die mij helemaal niet past.
Daar wil ik het dan ook niet over hebben want dat doet superveel pijn.

Ik zie het bij mijn moeder. Zij is jaren geleden gediagnosticeerd met manisch-depressiviteit.
Pillen erin, soms wekelijks gesprekken, over haar dag.
Al met al heeft ze 1 jaar in een manie gezeten en is ze daarna 3 jaar depressief op de bank beland, compleet op.
En maar puzzelen met die medicatie. Pilletje erbij, pilletje eraf.

Totdat ik terug kwam van mijn ex. Ik heb geschreeuwd , beledigd, zoveel mogelijk emotie getoond.
Affectie kan ik zelf niet tonen want dit heb ik nooit geleerd.
Na een heftige gebeurtenis waarin ik haar nog beter kon voelen trok ik het niet meer.
Ik heb geschreeuwd en gehuild en gezegd dat ze dood is van binnen en ik het niet meer trek.

Stiekem is ze van de medicatie afgegaan en warempel, ineens zag ik emotie.
Ik kon er even niets mee want ook bij mij maakt dat veel los.
Maar toch.. het was een hele beleving.

Na een maand voelde ze zichzelf een stuk beter en energievoller.
Familie en vrienden zagen haar weer als een geliefd persoon en ze was weer overal welkom.
Zelfs op haar werk konden ze niet geloven dat al die capaciteiten zolang onder de banken waren gestoken.