#howtodealwith #crestsyndrome  #zwangerschap #zwangerschapsvergifiging

Door mijn ziekte in combinatie met mijn zwangerschap moest ik al iedere twee weken op contole. Alle weken was ons kleintje heel goed aan het groeien, met hem was alles goed. In week 27, bij de controle, werd meteen opgemerkt dat mijn bloeddruk te hoog was. (Ik was vaak enorm zenuwachtig in het ziekenhuis, altijd al geweest). De gyneacoloog zei dat ze aan het einde van de controle nogmaals mijn bloeddruk zou checken want dit kon wijzen op zwangerschapsvergiftiging. Oh nee...... Maar jawel mijn bloeddruk was nogsteeds te hoog, ik kreeg een recept mee voor medicijnen om mijn bloeddruk te verlagen....

Op 12 oktober ( 29 weken zwanger) in de ochtend kreeg ik een telefoontje van de gyneacoloog, of ik diezelfde dag nog naar het ziekenhuis kon komen er was teveel eiwit in mijn urine gevonden en moest opgenomen worden. Zowiezo voor 3 dagen werd er verteld. Ik loop naar mijn man en in paniek vertel ik dit tegen hem (die midden in zijn vakantie zat), en ook bel ik met mijn moeder....

Voor 12 uur komen we in het ziekenhuis aan, we checken in bij de poli, en moet me melden bij desbetreffende afdeling. We worden naar een gedeelde kamer gebracht en er komt een zuster met een vragenlijst. Er word gezegd (het is woensdag) dat ik waarschijnlijk voor het weekend wel weer naar huis mag. Er word een echo van onze baby gemaakt, hij groeit nogsteeds goed en alles is verder goed met hem. Gelukkig!

Nou moet ik zeggen dat ik verder geen enkel lichamelijk symptoom heb gehad van zwangerschapsvergiftiging (behalve het eiwit in de urine en hoge bloeddruk)

Tot een volgende keer...

Leven met CREST-Syndroom 7: Zwangerschapsvergiftiging..