Tien jaar geleden heb ik mijn eerste appartement gekocht. Ik voelde me trots! Zelfstandig de grote wereld in. Helemaal alleen! Ik was op mezelf aangewezen.
Ik wilde destijds in het centrum van Tilburg, mijn geboortestad, wonen. Weg uit de buitenwijk, terug naar mijn roots waar ik geboren was.
Na twee jaar kwam mijn ware aard weer naar boven. Die had ik al heel lang weg gestopt, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kon. VRIJHEID!
Een intens gevoel en verlangen naar een vrij leven..... Ik had alles wat ik maar wilde: een goede baan, een eigen huis, een eigen auto en ik kon geregeld op vakantie. Maar toch was ik niet gelukkig.
Ik dacht dat ik mijn geluk in Amsterdam kon vinden. Altijd als ik daar kwam had ik het gevoel dat ik thuis was. Dus kreeg ik het idee om mijn huis te gaan verkopen. Maar toen gebeurde er iets wat niemand aan zag komen..... de financiële crisis! De huizenmarkt donderde in elkaar en mijn appartement, waar destijds winst op zat, had niet eens meer de waarde van mijn hypotheek. Ik kon niets anders doen dan te blijven zitten waar ik zat. Nog steeds had ik niets te klagen natuurlijk, want ik had een goede baan en kon mij vaste lasten prima betalen. Verder woonde ik op een uitermate fijne locatie. De rust van eeen dorp, midden in het drukke centrum.
Uiteindelijk verstreken de jaren en liet ik het idee varen dat ik ooit nog in Amsterdam zou gaan wonen. Tot drie jaar geleden. Ik kreeg een burn-out en besloot het roer volledig om te gooien. Het werd tijd dat ik voor mijzelf ging kiezen. Andere baan, ander leven, minder stress, meer vrijheid, wonen aan zee..... maar hoe dan?
Huis verhuren mocht niet. Huis verkopen ging nog steeds niet, zonder er een schuld aan over te houden. Een ander huis kopen ging ook niet, want ik had mijn baan opgezegd en geen vast contract meer..... Toch hangt de plaat "TE KOOP" al jaren op het raam.
Tot afgelopen week. Ik werd gebeld door een meneer die een woning zocht. Hij had mijn appartement gezien en was erg benieuwd. Hij vroeg me de vraagprijs en tot mijn verbazing schrok hij niet en hij wilde graag het huis komen bezichtigen.
Oeps...... wat nu? Eerst een lichte paniek..... Moet ik dit wel doen? Ik kan nu niks anders kopen. Heb geen baan, ben een onderneming aan het opstarten en woon best goedkoop. Voor dit geld kan ik weinig huren.
Toen de paniek wat gezakt was kwam het gevoel wat ik had als klein meisje weer naar boven. Ik ben altijd een avonturier geweest. Ik ging altijd op pad. De omgeving verkennen. Als 5 jarig meisje stak ik de drukke straat over, want ik wilde naar mijn vriendinnetje. Ook al was het verboden, ik zag het gevaar niet. Ik was tenslotte veilig bij het stoplicht overgestoken. Een jaar later was ik op bezoek bij mijn opa en ik ging spelen in de straat. Ondanks de uitdrukkelijke regel van mijn ouders om in de straat te blijven, ging Chantal toch dat blokje om. Ik raakte verdwaald en ging met twee oudere meisjes naar het politiebureau. Ik wist niet waar opa woonde. Alleen de naam: opa de Vrieze..... en mijn eigen telefoonnummer. Uiteindelijk hebben ze toch mijn opa's adres kunnen ontdekken en werd ik veilig opgehaald. Mijn ouders in paniek, maar Chantalletje vond het allemaal geweldig. Op mijn 16e wilde ik de wereld intrekken. Aupair in Amerika Wase klein stapje te ver, want ik was bang dat mijn Engels niet goed genoeg was, maar ik was vastbesloten om op een rijncruiseschip te gaan werken. Ik trok de weide wereld in. Mijn ouders vonden het in eerste instantie maar niks dat ik zo ver van huis was met kerst, maar ik voelde me de koningin van de wereld.
En zo kom ik bij mijn nieuwe avontuur........ wat nu als ik mijn huis verkoop? Wat ga ik dan doen? Ik wil helemaal geen huis meer kopen. Maar wil ik wel een huis huren? En zo ja, waar dan? Of ga ik in het chalet van mijn ouders wonen en op mijn gemakje kijken naar de ideale plek? Ook het idee van eeen "tiny house' spreekt me enorm aan. Een huisje op het strand, zoals Floortje Dessing heeft. Of koop ik een camper en trek ik de echt letterlijk de wereld in?
Ik zit momenteel in een business waarbij ik overal ter wereld zaken kan doen en mensen kan helpen. Ik ben niet gebonden aan een vaste plek. Enkel een auto, telefoon, laptop en WiFi is voldoende. Waarom zou ik dan op 1 vaste plek gaan wonen?
Wat als........?
