Hulp in de huishouding

Hulp in de huishouding

Ik heb jarenlang een hulp gehad in de huishouding; mijn eerste hulp was een moeder van een klasgenootje van mijn zoon, die graag huishoudelijk werk deed en wel wilde helpen. Zij kwam twee keer per maand. Ik had toen veel last van mijn rug en was een beetje 'op', zowel op lichamelijk, geestelijk als emotioneel niveau. Toen het weer wat beter met mij ging, is de frequentie teruggelopen naar één keer per maand twee uurtjes helpen bij de 'zwaardere' taken, zoals ramen lappen, dweilen en stofzuigen. Voor de rest van de huishouding hadden mijn man en ik goede afspraken gemaakt; ook mijn zoon moest een klein steentje bijdragen. Dit verliep tot ons aller tevredenheid, maar helaas - zoals dat met veel dingen in het leven gaat - het was niet voor eeuwig; dingen veranderen voortdurend, zo ook de behoeften en belangstelling van mijn hulp. Ze wilde wel meer uren draaien en kon een baan krijgen bij een gezin, waar ze twee keer per week verwacht werd en dus scheidden hier onze wegen. Dat was in april 2018. Via Werksters.nl vond ik heel snel weer een nieuwe hulp, die onder dezelfde voorwaarden kwam werken. Helaas voor ons was dit maar van korte duur: ze kreeg een schoonmaakbaan bij het MCL met alle goede arbeidsvoorwaarden en pensioenopbouw, die daarbij hoorden. We gunden het haar van harte en vonden het logisch dat ze voor één zo'n mooie baan koos in plaats van veel verschillende schoonmaakadresjes. Dit vond ergens plaats in oktober 2018. Ik stond voor een dilemma: "Ga ik een nieuwe hulp zoeken of gaan we het weer zelf doen?"  Ik was zelf bezig met het revalideren van m'n twee hernia's; dit kostte best wel veel energie en ik besloot die niet te gebruiken voor het zoeken naar een andere hulp; ik had er de puf niet voor. In de loop van de winter besloot ik maar om de grotere schoonmaakklussen voor mezelf te zien als onderdeel van m'n revalidatie: de werkzaamheden maar opdelen in kleine stukjes en steeds een beetje méér gaan doen om zo weer wat conditie op te bouwen. Hoe graag ik dit ook wilde, hoe goed mijn intenties ook waren: het lukte me niet om er zó naar te kijken. Het huishoudelijke werk is nooit m'n hobby geweest en ook nu werden deze grotere werkzaamheden een steeds hogere berg; ik ging er steeds meer tegenop zien. Bovendien heb ik ervoor gekozen om voor datgene te trainen en oefenen wat me plezier geeft en me goed doet, nl. wandelen, fietsen en tuinieren. Toen ik dit voor mezelf duidelijk had, heb ik weer een oproep geplaatst op Werksters.nl. en ik heb zelf ook gereageerd op de aangeboden schoonmaaksters. Dat resulteerde in een 'sollicitatiegesprek' afgelopen vrijdag; ik zat ineens in de rol van werkgeefster. Na bijna anderhalf uur praten - of moet ik zeggen 'kletsen' - waren we het wel eens, zowel over de werkzaamheden, de manier waarop die gedaan worden en de beloning. Wat voor mij vooral belangrijk is: er is een klik, deze dame is prettig in gezelschap en ze weet van aanpakken. Morgen is haar eerste werkochtend en ik... ik ben erbij, niet om haar op de handen te kijken, maar om zelf óók de handen uit de mouwen te steken, zij het met wat lichter huishoudelijk werk. Want samen werken inspireert en stimuleert en daar ga ik dankbaar gebruik van maken.