Structuur is belangrijk. Voor haar helemaal. Ze is nergens zonder een vast programma. Wanneer ze er ook maar enigszins van afwijkt, lopen de eenvoudigste dingen helemaal in de soep. Of zoals ze zelf zegt: 'in de yoghurt.' Want soep vindt ze lekker, en door haar associeergedrag rijmt dat niet met dingen die verkeerd lopen. Lekker is leuk, verkeerd is vies. Logica.
Vandaag heeft ze een lesvrije dag. Vreselijk. Voor mij, maar vooral voor haar.
Bij het opstaan is de hele misère begonnen. Uitslapen tot acht uur. Joepie, zou je toch denken? Niks daarvan. Later uit bed betekent ook later ontbijt, wassen, aankleden en tandenpoetsen.
Kleine irritaties brachten de boodschap heel duidelijk binnen. Het tafelkleed lag andersom, voor de reguliere mens niet te zien, maar zij beweerde dat ze aan een weeffoutje, met het blote oog nauwelijks waar te nemen, kon zien dat het helemaal verkeerd lag. Hup, borden, bestek, brood, beleg en glazen van tafel, kleed omgedraaid en eet smakelijk.
Aan alles was merkbaar dat er nog veel ellende zou volgen. Bij het poetsen is het grandioos verkeerd gegaan. Het dopje kreeg ze maar niet van de tube tandpasta afgedraaid, tot ze totaal gefrustreerd een schaar pakte en de hele tube kapot knipte. Want zonder schoon gebit de dag beginnen is out of the question.
Toen ze haar nieuwste spijkerbroek aan wilde trekken, bleek er een joekel van een winkelhaak in te zitten. Heel bewust juist op die plaats er in gecreëerd, maar zij weigerde een kapotte broek te dragen op haar lesvrije dag.
Zo volgden er nog talrijke dramaqueenachtige gebeurtenissen. Van de linkersok aan de rechtervoet doen tot per ongeluk een afgebrand luciferhoutje terug in het zwaluwdoosje doen.
Intussen was ik zelf ook helemaal aan het hyperen geslagen. Niet zonder reden. De hele tijd was ik maar naarstig op zoek naar het momentje voor mezelf. Het kwartiertje adempauze hetgeen ik nodig had om het geweldige nieuws wat gisteren op mijn digitale deurmat plofte te verwerken.
Want pas wanneer ik het zelf me een beetje beter realiseer, kan het genieten beginnen.
Tot die tijd: Voor de nieuwsgierige onwetende lezer die van dit alles nog niet op de hoogte is en er beslist meer van wil weten, verwijs ik naar mijn collegae schrijvers Hans en Katrien.
