
Het voelt bijna onwennig als ik in de trein stap, na een twee tal weken van relatieve rust, relatief omdat de krullenbol bij mij thuis ook vrij was en vooral bezig was met schilderen, waarbij ik haar gezicht veel al zag door een lees lamp met loep.
Een week was ik op een festival " Castlefest" een hele andere "wereld" waar men voornamelijk erg gemoedelijk is, dagen met vragen die ik kon beantwoorden die niet waren als vragen als " Waar is mijn pakketje? " en ook al was het weer de grootste stoor factor, was het toch weer een erg fijne plek om 4 dagen lang te buffelen. als vrijwilliger.
als ik dan nu weer in de trein stap merk ik hoezeer het een andere wereld is, een wereld waar iedereen zo snel mogelijk doorheen lijkt te willen gaan. ik snap deze drukte vaak niet.
Als de wereld aan mij voorbij trekt als ik uit het raampje van de trein kijk vraag ik mij af waar deze benodigheid van als maar " sneller, harder, meer meer, meer" vandaan komt, zeker gezien die bijna hemelse vier dagen waar niemand haast lijkt te hebben, waar iedereen rond loopt met een houding van " Ach dat komt nog wel." wat een heerlijk gevoel is. waarbij iedereen het altijd een beetje als " thuis komen" Noemt, en ik moet bekennen dat het ook voor mij na al jaren naar het festival te gaan, dit een wereld is die meer thuis is dan de wereld daar buiten.
Een wereld die helaas altijd lijkt te zijn ingekaderd alsof het "De geheime tuin" van Frances Hodgson Burnett.
Een wereld die niemand toebehoort maar door iedereen in die wereld wel wordt onderhouden, terwijl de wereld daarbuiten door de haast over woekert wordt, waar er geen tijd is om die wereld, die tuin, bij te houden.
Als ik naar het aantrekelijke dametje tegen over mij kijk en naar haar glimlach kan ik enkel maar denken, dat deze wereld soms aan voelt als een straf, zittend in de trein die maar 1 kant o pgaat in een wereld waar niemand de baas is, is dus.
The punishment sometimes don't seem to fit the crime.
Here are your recommended items...
Here are your milestones...
Choose a gift to support your favorite creator.
Send appreciation in cash choosing your own custom amount to support the creator.
CustomFeature the author on the homepage for a minimum of 1 day.
$15Send a power-up (Heart Magnet, View Magnet, etc.).
Starting from €2Boost the user's post to reach a custom amount of views guaranteed.
Starting from €5Gift a subscription of any plan to the user.
Starting from €5Send cheers to Lilith Rose with a custom tip and make their day
More hearts on posts (24 hours)
€22x Stars for 1 hour
€2Reward the user for their content creation by encouraging to make more posts. They receive extra rewards per heart.
€5More views on posts (48 hours)
€10Level up with one level
€10An error has occured. Please contact the Yoors Team.
An error has occurred. Please try again later
Spijtig kan je er de rem niet op zetten.
Of je zou echt de moderne wereld moeten ontvluchten en in een bos gaan wonen. Midden in de natuur. .Maar dan komen er weer andere dingen voor de pinnen die heel veel inzet van je vragen.
Zelf je eigen eten planten, op jacht gaan misschien, zelf voor een dak boven je hoofd zorgen ...
Soms denk ik wel eens dat lang geleden, de jager-verzamelaars het nog zo slecht niet hadden. (Of nu nog de stammen in de jungle )
Het leven ging toen zijn gezapig gangetje.
Maar je moest dan wel geluk hebben met de jacht en het verzamelen wilde je geen honger lijden.
Je had vast niet altijd wat te eten ...
Maar echt dikke mensen zullen er dan ook wel niet geweest zijn
En dus geen mensen met diabetis. Wat ook toen ook al een pluspunt was.
Je moest dan altijd wel op je hoede zijn voor de wilde dieren.
Maar met een volle maag en vuur ,om je daartegen af te schermen ,kon je genieten van de mooie natuur en helemaal tot rust komen met je soortgenoten