Ik ben bang voor apen
Nouja, bang! Je kan gerust zeggen dat ik panisch word, maar dat ik weet hoe ik mij moet beheersen als ik een aap tegenkom. Toen ik in Zuid-Afrika in het Krugerpark een aantal aapjes tegenkwam die een beetje agressief deden, vond ik het allemaal nog soort van schattig. Ik was op mijn hoede, maar totaal niet bang. Die angst kwam in India.
We gingen een aantal zonnetempels bezoeken. Ik weet niet of je weet hoe prachtig die tempels daar beschildert en uitgehakt zijn, maar ik raak daarvan enorm gefascineerd. Zo ook die bewuste dag bij de Zonnetempel. We moesten een behoorlijke klim doen, en toen.. midden in een bosrijk berggebied doemden de tempels op. Vol fascinatie bekeken we de tempels een voor een. Ik wandelde om de tempels heen om te genieten van de prachtige uitkervingen en de verhalen die te volgens zijn op deze tempels. Opeens stond ik achter een tempel en hoorde ik een enorme bons. Ik schrok, keek achterom en zag een baviaan tegenover mij staan met zijn tanden bloot. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de baviaan zeker een meter hoog was. Zijn tanden zo enorm groot, dat hij mij met gemak zou kunnen verscheuren. Hij keek mij agressief aan en stond in vechthouding (althans, zo interpreteerde ik dat). Ik besefte dat ik alleen was en dus ineens in een gevaarlijke situatie zat. Ik probeerde mijzelf kalm te houden, vermeed oogcontact en dwong mijzelf zo langzaam mogelijk naar de voorkant van de tempel te lopen, om zo weer onder de andere mensen te komen.. Dat lukte. Maar sindsdien, shitt.. schijt ik werkelijk in mijn broek als ik een aap zie, grootte maakt niet meer uit en schattig vind ik ze al lange tijd niet meer.
Dat dus. Brr
