‘Ik bid niet veur brune bonen’
Een kind dat zich verzet tegen zijn armoedig lot, dat is in essentie waar de bijna negentig jaar oude roman Bartje van Anne de Vries over gaat. Het verhaal is altijd actueel gebleven en het is keer op keer herdrukt, vertaald en verfilmd. Nu komt daar ook een stripverhaal over Bartje bij.
Bartje groeide in armoede op in de jaren twintig van de vorige eeuw, tijdens de crisisjaren, in een arm gezin van een landarbeider op het haast koloniale platteland van Drenthe. Die tijd lijkt lang voorbij in rijk Nederland. Maar ‘bestaanszekerheid’ en kinderarmoede zijn nog steeds een probleem in ons land. Eén op de vijftien kinderen in Nederland groeit op in armoede, volgens het #kinderen-in-armoede" title="">Nederlands Jeugdinstituut.
Als Bartje naar school moet, krijgt hij van zijn moeder een levensles mee over hoe hij zich hoort te gedragen: „Tegen grote lui moe j’ zwiegen of ja-knikken.”
Zwijgen of ja-knikken, dat was ook wat de tienduizenden gedupeerde ouders van de Toeslagenaffaire geacht werden te doen, toen ze protesteerden bij de rechter omdat ze ten onrechte verdacht werden van sjoemelen met kindertoeslagen. Tienduizenden kinderen leden daardoor armoede. De rechter wilde er niks van weten, van die protesten. De gedupeerden kregen heel lang te horen: eigen schuld, dikke bult. Toch wilden ze zich, net als Bartje, niet schikken in dat onrechtvaardig lot, en weigerden ze te ‘zwiegen of ja-knikken'