Ik dacht dat ik gek geworden was, alsof de wereld zit te wachten op iemand die stipjes maakt?!
“Sorry Stuart, maar dacht je nou echt dat toen ik ontdekte dat ik abstract dot art wilde maken, ik ervan overtuigd was dat ik daar geld mee kon verdienen? Man, ik dacht dat ik gek geworden was, alsof de wereld zit te wachten op iemand die stipjes zet?!” …….
(fragment uit “Failliet, mooier wordt het niet.”)
Ik schilderde al jaren en als ik eenmaal bezig was met verf op een canvas leek het wel of ik tot leven kwam. Niet dat ik daar iets mee deed, nee kom zeg, dat schilderen was een leuke hobby. Maar hoe meer ik de ruimte gaf aan dat wat ik zo graag deed, des te meer werd dat vuur aangewakkerd. Ik voelde heel duidelijk; als ik er nu voor ga is er geen weg meer terug. Dan wil ik nooit meer naar kantoor…..
Maar het verlangen werd groter dan de angst, steeds vaker pakte ik de verfkwast. Zo ook een weekend waarin ik de ‘dot’ techniek van een Australische kunstenares voorbij zag komen. En op het moment dat ik die eerste ‘dot’ op canvas zette, wist ik: “Dit kom ik doen”. Het was zo helder als een glas water. Kippenvel op mijn armen, ik voelde een intens geluk! En daarna grote angst. Stippen? Dit is wat ik kom doen? Alsof de wereld zit te wachten op iemand die stipjes zet?!
