Wat een verdriet.
Ik gaf jou jouw laatste kus.
Ook al wist ik dat niet.
We hadden onze laatste discussie.
En je gaf mij je laatste lach.
Het was de laatste keer dat ik mijn prachtige meisje zag.
Ik herinner mij die heftige knal die door mijn schoenen boorde.
Alle ouders die begonnen te schreeuwen en de huilende kinderen die ik hoorde.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Na die allerlaatste zoen.
Weg ben jij dus weg ben ik.
Het voelt alsof ik in het leven stik.
Jij was alles, onze zonnestraal en ons leven.
Voor jou ga ik door, het liefst zou ik opgeven.
