''๐ˆ๐ค ๐ก๐ž๐› ๐ง๐จ๐จ๐ข๐ญ ๐ž๐œ๐ก๐ญ ๐ฆ๐ž๐ณ๐ž๐ฅ๐Ÿ ๐ค๐ฎ๐ง๐ง๐ž๐ง ๐ณ๐ข๐ฃ๐ง''

Ik zal dit maar even toelichten. Hier komt mijn ''levensverhaal'' en tevens ook de intro รฉn mijn allereerste blog. Ik vind het super fijn dat Yoors het mogelijk maakt om mijn verhaal te kunnen doen en hier dan ook publiek voor te hebben voor potentiรซle lezers. Maar natuurlijk ook voor mensen die er wat negatiever in staan. Sommige mensen zullen het interessant vinden of zichzelf hierin herkennen terwijl andere mensen denken ''Ach, ga ergens anders lopen huilen''. En dat mag er zijn. Iedereen mag vinden en denken wat hij of zij wilt.

Het begon allemaal toen ik naar de middelbare school ging. Of, nee, wat zeg ik, het was er altijd al geweest. Als jong kind die tijdens de speeluren op de kleuterschool al druk bezig was met oefeningen maken voor rekenen, taal enz. Terwijl ik door het raam zag hoe vriendjes en vriendinnetjes genoten op het schoolplein, zat ik met mijn neus in de boeken. Ze dachten dat ik hoogbegaafd was. Haha, wat een tijd. (Nu zou je dat niet meer van mij denken, lui dat ik ben!). Afijn, laat ik er wat sneller doorheen razen. Ik was 4 of 5 toen ik groep 3 in nog geen 3 maanden kon doen. Ik was net een halfjaar 11 toen ik naar de middelbare ging. En daar begon het. Ik was jonger, of nee, vรฉรฉl jonger dan de meeste kinderen. Ik keek er niet meer van op als klasgenoten een jaar of 2 ouder waren dan dat ik was. Ik was anders. En dat had ik altijd al gemerkt. Ik vond het moeilijk om me te beheersen als iemand vervelend hard met een pen op tafel zat te tikken. Of een persoon met een irritante hoest die je 50 minuten lang in een les aan moest horen. (Bah, ik krijg bijna weer dezelfde neigingen). Ik kon het nooit echt goed vinden met de mensen. Altijd beweerde ik dat dat aan anderen lag, maar nee. Dat was niet zo en dat wist ik zelf ook donders goed.ย 

Er is bij mij NLD vastgesteld. Mensen zeiden altijd ''Huh. Dat is toch een Non Verbale Leerstoornis? Wat heeft dat nou met je gedrag te maken. En met jou als persoon?''. Sommige mensen zullen denken: niks. Het heeft niks met je gedrag of persoonlijkheid te maken. Het gaat er alleen om dat taal mijn beste kant is en dat wiskunde voor mij net als Chinees is. Maar mensen die zo denken hebben het mis. Natuurlijk gaat het niet alleen om wat ik nou wel of niet goed kan als het gaat om school. Het zit in me, het zijn ook de karaktertrekjes die maken wie ik ben tot op de dag van vandaag. Mensen met NLD kunnen niet alleen dingen niet die anderen wel of niet kunnen, maar ze hebben ook last van dagelijkse dilemma's. Wat vindt hij van mij? Wat vindt zij van mij? Om dat te hebben zullen sommige nu zeggen ''Ja hallo, ik heb dat ook en ik ben gezegend zonder (persoonlijkheids)stoornis''. En dat is ook zo, maar iemand met NLD heeft erg sterke gevoelens, veel sterker dan een ''gewoon'' persoon.ย 

Mijn brugklasjaren vergeet ik liever. Maar de NLD heeft er dus tot verre toegeleid dat ik ipv op mijn 16e levensjaar (wat dus versneld zou zijn) niet mijn HAVO-Diploma gehaald heb. En dat ik aan het eind van dit jaar dus examen zal doen op mijn 18e. Jammer, maar ik geloof in mezelf en ik zou zooooo ontzettend veel dingen anders willen doen. Maar zoals ik zelf altijd zeg: Het is nooit te laat. Het is net als een marathon. De een loopt het in een keer uit. De ander heeft moeite. De ander doet het in korte stapjes.ย 

Loading full article...