Ik hou niet van gevoelens. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ik vind het fijn om blij te zijn, en af en toe is verdrietig zijn ook wel prettig. Maar toch, over het algemeen, hou ik niet van gevoelens. Gevoelens laten me dingen voelen. Dingen die ik probeerde weg te stoppen, te negeren, of die te verwarrend waren om toe te laten.Ik hou niet van gevoelens. Want samen met gevoelens, komen gedachten, en gedachten maken me gek. Gek tot op zo verre hoogte dat mijn hoofd overloopt van meerdere gedachtestromen over elkaar heen waardoor ik de controle kwijt lijk te raken en het enige wat ik nog kan doen om het te stoppen is heel hard schreeuwen. Ik wil rust, en stilte.Ik hou niet van gevoelens. Gevoelens laten me wakker liggen iedere avond. Want met gevoelens komen gedachten. Gedachten aan hoe die ene jongen uit de klas ook alweer lachte omdat ik in mijn hoofd hem iets hoorde zeggen maar ik moest die lach er bij kunnen bedenken om het af te kunnen sluiten. Gedachten aan hoe het nou kon dat ik het hele jaar de zelfde vergissing bleef maken over dat ik dacht dat die andere jongen bij mij in de aardrijkskunde klas zat, terwijl hij toch zeker iedere week een keer tegen me zei dat hij überhaupt geen aardrijkskunde had. Gedachten over gedachten die ik op andere momenten had, zoals als ik uit mijn hoofd weer eens tijdens het rijden probeer uit te rekenen dat de lantaarnpalen op die ene weg 83,3 meter uit elkaar staan, zelfs al is dat geen logisch getal.
Ik hou niet van gevoelens. Ze houden me tegen in mijn doen, ze zorgen dat ik soms over me heen laat lopen. Omdat ik weet dat mijn grenzen aan moet geven, maar mijn gevoelens voor iemand zo complicated zijn dat ik de rationele gedachten simpelweg niet kan accepteren.Ik hou niet van gevoelens, omdat die meestal niet mijn mijn gedachten op één lijn liggen. Ik hou niet van gevoelens. Ik snap die van andere meestal ook niet. Ik wil controle hebben over alles wat er gebeurt, en gevoelens zijn iets waar ik geen controle over heb. Ze doen en laten wat ze willen.
Ik hou niet van gevoelens, hoewel ik het soms wel fijn vind te weten dat ik dingen kan voelen, want ik heb een hele tijd niets kunnen voelen. Voelen, wat voelde ik? Ik voelde niets, geen geluk, geen woede, geen verdriet, geen angst. Maar nu voel ik het wel. Ik voel alles, en het overspoelt me soms, omdat het iets is wat ik heel lang verdrongen heb. Nu eindelijk, sta ik het mezelf toe, maar ik lijk de deur niet op een kier te kunnen zetten. Helemaal dicht en op slot, of wagenwijd open. Geen sluimerstand.Ik hou niet van gevoelens, maar ik denk dat ik ze toch liever wel dan niet heb. Hoe moet ik anders van iemand kunnen houden? Genieten van de positieve dingen die soms nog wel gebeuren?
Ik haat gedachten. Draaien in bed omdat ze er voor zorgen dat ik maar niet stil kan blijven liggen. De zinnen en stromen aan informatie golven door me heen en ik kan er niets mee. Irrelevante dingen die plots belangrijk genoeg lijken om me wakker te houden. Ik kan ze niet kwijt, en ik wil je er niet voor wakker maken. Maar soms moet ik gewoon even ''weg''. Dan heb ik iets nodig om me compleet af te kunnen leiden. Anders raak ik overprikkeld, en ik heb gister weer eens gezien wat dat met me kan doen.
Ik haat gevoelens. Omdat ik niet weet wat ik er mee moet, of er mee kan. Hoe kan ik van iets genieten dat me zo ongelooflijk bang maakt? Het is iets wat ik totaal verleerd lijk te zijn, voelen. Hoe moet ik voelen? Hoe moet ik er mee dealen? Hoe zorg ik er voor dat ik zelf de controle houd en het niet de controle over mij over neemt?
