Ik maak me zorgen
Ik voel frustratie. Frustratie om mijn zoon op school.
Ik zal het even uitleggen. Mijn zoon zit op speciaal onderwijs. Hij is geboren met zuurstoftekort en heeft daardoor ernstige spraak/taal problemen gehad.
Hij is daarom al jong begonnen op het speciaal onderwijs. Omdat hij moeite heeft met het leren. En de omgang met kinderen.
Al jaren leef ik met overdrachtschriftjes over wat er goed en niet goed is gegaan. Om de haverklap heb ik gesprekken met leerkrachten, maatschappelijk werkster, ortophedagoog, directeur en interne begeleider.
Dit om mijn zoon zo goed mogelijk te helpen.
https://yoo.rs/erwin.daniels/blog/spelbederf-1490377526.html?Ysid=10396
veiligheid, verborgenheid en vertrouwen is het meest belangrijk, als die ontbreken, gaat het mis...
Als ik dit allemaal zo lees dan lijkt het mij, dat er geen klik is tussen jouw zoon en de leerkrachten.
Thuis is hij zo relaxt en aardig tegen alle andere kinderen.
Ik zou vragen: mogen jullie mijn zoon wel? En daarop krijg je natuurlijk geen eerlijk antwoord en je hebt het dan toch even gezegd.
Daarna zou ik zeggen: ik geef jullie nog een maand en als ik dan nog geen positieve dingen hoor dan zoek ik een andere school. Ondertussen zou ik al gaan zoeken. Je zoon is ongelukkig op deze negatieve school.
De othopeden worden flink betaald maar in geval van jouw zoon doen ze hun werk niet goed.