Dank je wel voor het delen. Moeilijk, maar moedig!
Op deze manier heb je wel mensen tot gedachten gezet en wellicht (via deze of andere wijze) de deur een stukje open gezet.
Dank je wel daarvoor!
Krachtig van je op dit te delen met ins. Ik lees in je reactie's dat het nu wat beter gaat met je. Hoop dat je dit vast kunt blijven houden. Heel veel sterkte en blijft vooral doorgaan met van je af schrijven!
Herkenbaar, die leegte, die stilte, de pijn vanbinnen. En naar buiten, schreeuwen, dansen, zuipen, even een prikkel najagen om te voelen dat je... Show moreHerkenbaar, die leegte, die stilte, de pijn vanbinnen. En naar buiten, schreeuwen, dansen, zuipen, even een prikkel najagen om te voelen dat je leeft.
Vriendjes worden met jezelf, de stilte omarmen, voldoening halen uit kleine eenvoudige dingen. Routine.
Dat is wat mij hielp.
Geen disco of continue animatieteam aan... Nee, gehoorzaam aan je eigen vragen.
Als je meer rust uitstraalt dan wordt je toegankelijker.
Dat was het bij mij.
Sterkte. 20 something?
Goed dat je dit met ons deelt. Hieronder al een heleboel tips waar je misschien iets mee kan.... Show moreGoed dat je dit met ons deelt. Hieronder al een heleboel tips waar je misschien iets mee kan.
Ik herken je gevoel ook. Ik heb me de afgelopen vijf jaar enorm alleen gevoeld. Maar daar ben ik nu helemaal overheen. Dat wil niet zeggen dat mijn leven nu helemaal vol is, maar ik accepteer het. Daardoor kan ik er beter mee omgaan en kennelijk straal ik dat uit, want nu komen er wel nieuwe contacten in mijn leven. Ik start binnenkort een nieuwe challenge, die makkelijk thuis kan mee doen. Daarin leg ik uit hoe je anders naar situaties kan kijken. Geloof me, daar zul je wat aan hebben.
Beste... Show moreBeste itzzRaveline,
Het is heel vervelend dat je je zo voelt. Ik heb zelf ook met wat problemen gekampt, andere problemen, maar toch. Het heeft mij uiteindelijk een hoop geholpen om te realiseren dat ik hulp nodig had en die hulp ging zoeken.
Ik raad je aan om een huisarts op te zoeken en je probleem voor te leggen. Het scheelt al een hoop om erover te kunnen praten met iemand, maar een huisartsenpraktijk heeft meestal ook een psycholoog om vaker mee af te spreken.
Ik hoop, hoe dan ook, dat je je snel weer beter voelt!
Als ik je een tip mag geven ?... Show moreAls ik je een tip mag geven ?
Breek uit je schulp ! Van mijn 12e tot mijn 18e heb ik mijn 'jeugd, wat mooiste tijd had moeten zijn, doorgebrcht op de slaapkamer, achter de pc en geen vrienden. Slachtoffer van het pesten en niet lekker in mijn vel. Eenzaamheid groeide met de dag en ik zat niet ver af van een echt isolement als pleinvrees of iets in die richting. Ik ontdekte het chatten. Chatten met wildvreemde mensen. Mensen die je niet of nooit gezien hebt (digitaal waren we pas zover dat we een pasfoto konden maken op basis van 64bits kleuren) en dus waren dat mijn zaterdag avonden. Waar de meesten uitgingen en loltrappen, ging ik 'uit' in de digitale wereld van het chatten. We organiseerden meetings om en om, die ik geheel tegen mijn natuur in ging bezoeken, want ik was toch onder gelijk gestemden + je kent iemand eerder van binnen dan van buiten. We hielden spelletjes dagen dat we gingen Risken in het vondelpark tot tikkertje op het Neude. Waanzin want we durfden niets. Door de boze buitenwereld gezien als freaks of nerds.. Boeiend..ze kennen ons niet en wij hadden lol.. En juist dat heeft mij zo geholpen open te breken en van een extreem introvert persoon naar een lekker uitbundig persoon te gaan. Ik leef niet voor anderen, ik leef voor mezelf en probeer van de kleinste leukste dingetjes te genieten die er zijn. Uitdaging voor jou ; Als je morgen nu gaat winkelen/boodschappen doen, geef een wildvreemde op straat een compliment en als je een kind ziet trek je een gekke bek.. Succes verzekerd ! ;)
Hey... Show moreHey Itzz
Ik denk dat eigenlijk elke persoon zich zo wel voelt, maar het vaak niet durft toe te geven.
We leven meer en meer in een maatschappij waarin ieder voor zich hoort te vechten.
En dat kan soms vrij hard zijn.
En lang.
Maar uiteindelijk kunnen we veel meer aan dan we denken.
Al heb ik dat heel lang zelf ook niet geloofd.
Ik volg. En mn inbox staat altijd open.
Hoi Itzz, Goed dat je even meld dat je 'niks' gaat doen. Je boodschap is ontvangen en ik leef met je mee. Wat kunnen Yoorsleden nog meer voor je doen? Dan doe ik een oproepje. Of wil je gewoon dat ze even reageren?
Op deze manier heb je wel mensen tot gedachten gezet en wellicht (via deze of andere wijze) de deur een stukje open gezet.
Dank je wel daarvoor!
Vriendjes worden met jezelf, de stilte omarmen, voldoening halen uit kleine eenvoudige dingen. Routine.
Dat is wat mij hielp.
Geen disco of continue animatieteam aan... Nee, gehoorzaam aan je eigen vragen.
Als je meer rust uitstraalt dan wordt je toegankelijker.
Dat was het bij mij.
Sterkte. 20 something?
Knuffel en hou je taai.
Ik herken je gevoel ook. Ik heb me de afgelopen vijf jaar enorm alleen gevoeld. Maar daar ben ik nu helemaal overheen. Dat wil niet zeggen dat mijn leven nu helemaal vol is, maar ik accepteer het. Daardoor kan ik er beter mee omgaan en kennelijk straal ik dat uit, want nu komen er wel nieuwe contacten in mijn leven. Ik start binnenkort een nieuwe challenge, die makkelijk thuis kan mee doen. Daarin leg ik uit hoe je anders naar situaties kan kijken. Geloof me, daar zul je wat aan hebben.
Het is heel vervelend dat je je zo voelt. Ik heb zelf ook met wat problemen gekampt, andere problemen, maar toch. Het heeft mij uiteindelijk een hoop geholpen om te realiseren dat ik hulp nodig had en die hulp ging zoeken.
Ik raad je aan om een huisarts op te zoeken en je probleem voor te leggen. Het scheelt al een hoop om erover te kunnen praten met iemand, maar een huisartsenpraktijk heeft meestal ook een psycholoog om vaker mee af te spreken.
Ik hoop, hoe dan ook, dat je je snel weer beter voelt!
Breek uit je schulp ! Van mijn 12e tot mijn 18e heb ik mijn 'jeugd, wat mooiste tijd had moeten zijn, doorgebrcht op de slaapkamer, achter de pc en geen vrienden. Slachtoffer van het pesten en niet lekker in mijn vel. Eenzaamheid groeide met de dag en ik zat niet ver af van een echt isolement als pleinvrees of iets in die richting. Ik ontdekte het chatten. Chatten met wildvreemde mensen. Mensen die je niet of nooit gezien hebt (digitaal waren we pas zover dat we een pasfoto konden maken op basis van 64bits kleuren) en dus waren dat mijn zaterdag avonden. Waar de meesten uitgingen en loltrappen, ging ik 'uit' in de digitale wereld van het chatten. We organiseerden meetings om en om, die ik geheel tegen mijn natuur in ging bezoeken, want ik was toch onder gelijk gestemden + je kent iemand eerder van binnen dan van buiten. We hielden spelletjes dagen dat we gingen Risken in het vondelpark tot tikkertje op het Neude. Waanzin want we durfden niets. Door de boze buitenwereld gezien als freaks of nerds.. Boeiend..ze kennen ons niet en wij hadden lol.. En juist dat heeft mij zo geholpen open te breken en van een extreem introvert persoon naar een lekker uitbundig persoon te gaan. Ik leef niet voor anderen, ik leef voor mezelf en probeer van de kleinste leukste dingetjes te genieten die er zijn. Uitdaging voor jou ; Als je morgen nu gaat winkelen/boodschappen doen, geef een wildvreemde op straat een compliment en als je een kind ziet trek je een gekke bek.. Succes verzekerd ! ;)
Ik denk dat eigenlijk elke persoon zich zo wel voelt, maar het vaak niet durft toe te geven.
We leven meer en meer in een maatschappij waarin ieder voor zich hoort te vechten.
En dat kan soms vrij hard zijn.
En lang.
Maar uiteindelijk kunnen we veel meer aan dan we denken.
Al heb ik dat heel lang zelf ook niet geloofd.
Ik volg. En mn inbox staat altijd open.